امام باقر علیه‌السلام: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله سواره در حرکت بود و علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام پیاده. پیامبر(ص) به او فرمود: اباالحسن، یا سوار شو یا برگرد؛ چون که خدا به من دستور داده اگر سواره بودم تو هم سواره باشی و اگر پیاده بودم تو هم پیاده باشی، و
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در مورد آیات «مَن جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها وَ هُم مِن فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنونَ * وَ مَن جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجوهُهُمْ فِی النّار»{آنانی که کار خوب به قیامت بیاورند، بهتر از آن نصیبشان می‌شود و از وحشت روز قیامت در امان‌اند. آن‌هایی هم که کار بد
امام باقر علیه‌السلام: منظور از «حسنه» [در قرآن]، ولایت علی علیه‌السلام و محبت اوست و منظور از «سیّئه» [در قرآن]، دشمنی با او و نفرت از او است، و خدا با وجود دشمنی و نفرت از او، هیچ عملی را از انسان نمی‌پذیرد. منظور از آیه «وَ مَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً
ابن مسعود: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتم و سلام کردم و گفتم: یا رسول الله، حق را به من نشان بدهید به طوری که واضح باشد و بتوان آن را دید. فرمود: ای پسر مسعود، وارد اتاق شو و ببین چه می‌بینی! وارد اتاق شدم و علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام
جابر بن عبدالله انصاری: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، هرکس تو را دوست داشته باشد و ولایتت را بپذیرد، خداوند او را در بهشت با ما همنشین می‌کند، و سپس این آیات را تلاوت فرمود: «إنَّ الْمُتَّقینَ فی جَنّاتٍ وَ نَهَرٍ * فی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ
جابر بن عبدالله انصاری: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم و صحابه درباره بهشت گفت‌وگو می‌کردند. پیامبر(ص) فرمود: اولین کسی که وارد بهشت می‌شود، علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است. ابودجانه انصاری گفت: یا رسول الله، به ما فرموده بودید که بهشت تا زمانی که شما وارد آن نشده باشی بر پیامبران
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: خداوند خواست که از من قولی بگیرد. عرض کردم: پروردگارا، آن را برایم تبیین کن. فرمود: ای محمّد، بعد از تو، پرچم هدایت و امام اولیای من و نور هر کس که از من اطاعت کند «علی» است. او همان کلمه‌ای است که خدا، متقین را به
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: خداوند تبارک و تعالی، محبت بیچاره‌ها و مستضعفین روی زمین را به تو عطا کرد و تو هم برادری ایشان را پذیرفتی و آنان تو را به عنوان امام خود پذیرفتند. خوش به حال تو و کسی که تو را دوست دارد و
عبد قیس: در جنگ جمل، علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) آمد و وسط دو سپاه ایستاد در حالی که کجاوه عایشه را مردان بنی‌ضبه احاطه کرده بودند. فرمود: طلحه و زبیر کجا هستند؟ زبیر از صف سپاه بیرون آمد و تا نزدیک علی علیه‌السلام جلو رفت. امیرالمؤمنین(ع) به او فرمود: ای زبیر، چه انگیزه‌ای
انس بن مالک: من و ابوذر و سلمان و زید بن ثابت و زید بن ارقم، پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که حسن و حسین علیهماالسّلام وارد شدند. پیامبر(ص) ایشان را بوسید. ابوذر هم بلند شد و خودش را به آن دو رساند و دستشان را بوسید و پیش ما
