عمرو بن ذی مرّ، سعید بن وهب و زید بن نقیع: علی علیه‌السلام در رُحبه کوفه خطاب به اصحاب فرمود: شما را به خدا قسم می‌دهم، هرکس در روز غدیر از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنید که آن حضرت چه فرموده است، برخیزد و بگوید. آنگاه سیزده نفر برخاسته و شهادت
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: روز غدیر خم برترین عید اُمّت من است و روزی است که خدای متعال به من امر فرمود برادرم علی را به پیشوایی اُمّت منصوب کنم تا پس از من به وسیله او هدایت شوند. آن روزی است که خداوند دین را در آن کامل گردانید و
امام باقر علیه‌السلام درباره تأویل آیه «وَ شاقّواْ الرَّسولَ مِن بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الهُدیٰ»{پس از آنکه راه هدایت بر آنان آشکار شد، با پیامبر در افتادند}(محمد/32) فرمود: در مورد علی بن ابی طالب علیه‌السلام نازل شده است.
ابوسعید خُدری و جابر بن عبدالله انصاری درباره آیه «وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فی لَحْنِ الْقَوْلِ»{می‌توانی آنها را از طرز سخنانشان بشناسی}(محمد/30) گفته‌اند: منظور این است که آنها را از شدت دشمنی با علی بن ابی‌طالب، خواهی شناخت.
عبدالله بن مسعود: رسول خدا صلی الله علیه و آله از خانه زینب دخت جحش بیرون آمد تا اینکه به خانه اُمّ سلمه آمد. شخصی آمد و در زد. پیامبر فرمود: ای اُمّ سلمه، برخیز و در را برای وی باز کن. عرض کرد: یا رسول الله، این کیست که
امام باقر علیه السّلام: هرکس با علی دشمنی کند وارد دوزخ می‌شود. آنگاه خداوند دوازده هزار طوق به گردنش افکنده که بر هر طوق شیطانی است که به صورتش آب دهان انداخته و او را به وحشت و هراس می‌اندازد.
پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمود: اگر اُمّت من با تو دشمنی کنند، خداوند آنها را با صورت به جهنم می‌اندازد.
ابوسعید خُدری گوید: نشانه منافق بودن، دشمنی با علی بن أبی طالب بود. روزی در حالی که رسول خدا صلی الله علیه و آله به همراه جمعی از مهاجرین و انصار که من هم در میان ایشان بودم، در مسجد بود، علی علیه السّلام وارد شد و از همه عبور
ابوسعید خُدری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که مردی نزد آن حضرت آمد و عرض کرد: یا رسول الله، مرا از کلام خدای عزّوجل به ابلیس که فرمود: «أسْتَکْبَرْتَ أمْ کُنتَ مِنَ الْعالین»{آیا تکبّر کردی یا از برترینها بودی؟}(ص/75) آگاه فرمایید که اینان که
رسول خدا صلی الله علیه و آله: هرکس با ما اهل بیت دشمنی کند، منافق است.
