حمزه سیدالشهدا

مجاهد بن جبر: آیه «أ فَمَن وَعَدْناهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لاقیه»{کسی که وعده نیکو به او داده‌ایم و او به آن خواهد رسید.}(قصص/61) درباره علی علیه‌السلام و حمزه نازل شد.

حبّه عُرَنی: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داد درها و خانه‌هایی که به مسجدالحرام باز می‌شدند، بسته شوند، این کار برای صاحبان آن خانه‌ها سخت آمد. دیدم حمزه بن عبدالمطلّب، لباس قرمزی به تن داشت و در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: عمویت و ابوبکر و عمر و عباس را

امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ هُدواْ إلَی الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْل»{به گفتار پاک هدایت می‌شوند.}(حج/24) فرمود: منظور حمزه، جعفر، عبیده، سلمان، ابوذر، مقداد و عمّار بودند که به سوی امیرالمؤمنین علیه‌السلام هدایت شدند.

امام باقر یا امام صادق علیهماالسلام: آیه 19 سوره توبه درباره حمزه، علی(ع)، جعفر، عباس و شیبه نازل شده است. آن‌ها به آب‌رسانی به حاجیان و کلیدداری کعبه به هم فخرفروشی می‌کردند که خدای عزّوجل آیه «أجَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ» را

ابوذر غفاری: به خدا قسم که آیه «هاذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمواْ فی رَبِّهِم»{این دو [گروه]، دشمنان یکدیگرند که درباره پروردگارشان با هم جنگ می‌کنند.}(حج/19) در شأن علی(ع)، حمزه و عبیدة بن حارث که در روز بدر با مشرکان(1) جنگیدند، نازل شده است.   پ.ن(1): حمزة بن عبدالمطلّب، عتبة بن ربیعه را

محمود بن لَبید: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رحلت کرد، فاطمه علیهاسلام همیشه بر سر قبور شهدا می‌رفت و بر سر قبر حمزه(ع) گریه می‌کرد. روزی، سر قبر حمزه(ع) رفتم و او را آنجا در حال گریه دیدم. صبر کردم تا آرام گرفت، بعد نزدیک رفتم و سلام دادم و گفتم:

امّ سلمة: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره آیه «فَاُوْلٰئِکَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِم مِنَ النَّبیّینَ وَ الصِّدّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصّالِحینَ وَ حَسُنَ اُولٰئِکَ رَفیقا»{در زمره کسانی خواهند بود که خدا ایشان را گرامی داشته؛ یعنی با پیامبران و صدّیقان و شهیدان و صالحین. و آنان چه رفیقان نیکویی

‌امام باقر علیه‌السلام در خصوص آیه 23 سوره احزاب فرمود: منظور از «رِجالٌ صَدَقواْ ما عاهَدواْ اللَّهَ عَلَیْهِ» یعنی  مردانی که هرگز تغییر نمی‌کنند. منظور از «فَمِنْهُم مَن قَضىٰ نَحْبَهُ» یعنی کسانی که اجلشان سر رسید، که حمزه و جعفر بن ابوطالب بودند. و منظور از «وَ مِنهُم مَن یَنتَظِرُ»،