حمزه سیدالشهدا

ابن عباس: وقتی حمزه(ع) در جنگ اُحد به شهادت رسید و امیرالمؤمنین علیه‌السلام از موضوع باخبر شد، فرمود: «إنّا لله و إنّا إلیه راجعون». بعد آیات «الَّذینَ إذا أصابَتْهُم مُصیبَةٌ قالواْ إنّا لِلَّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعونَ * أُوْلٰئکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِن رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُوْلٰئکَ هُمُ الْمُهْتَدون»{آنهایی که

مجاهد بن جبر: آیه «أ فَمَن وَعَدْناهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لاقیه»{کسی که وعده نیکو به او داده‌ایم و او به آن خواهد رسید.}(قصص/61) درباره علی علیه‌السلام و حمزه نازل شد.

حبّه عُرَنی: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داد درها و خانه‌هایی که به مسجدالحرام باز می‌شدند، بسته شوند، این کار برای صاحبان آن خانه‌ها سخت آمد. دیدم حمزه بن عبدالمطلب، لباس قرمزی به تن داشت و در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: عمویت و ابوبکر و عمر و عباس را

امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ هُدواْ إلَی الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْل»{به گفتار پاک هدایت می‌شوند.}(حج/24) فرمود: منظور حمزه، جعفر، عبیده، سلمان، ابوذر، مقداد و عمّار بودند که به سوی امیرالمؤمنین علیه‌السلام هدایت شدند.

امام باقر یا امام صادق علیهماالسلام: آیه 19 سوره توبه درباره حمزه، علی(ع)، جعفر، عباس و شیبه نازل شده است. آن‌ها به آب‌رسانی به حاجیان و کلیدداری کعبه به هم فخرفروشی می‌کردند که خدای عزّوجل آیه «أجَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ» را

ابن عباس: آیه «اِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلونَ فی سَبیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُم بُنْیانٌ مَرْصوصٌ»{خدا دوست دارد کسانی را که همچون سدّی فولادین صف می‌بندند و در راهش می‌جنگند}(صف/4) درباره علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، حمزه -شیر خدا و رسول خدا-، عبیده بن حارث و مقداد بن اسود هستند.

ابن عباس: آیه «اِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلونَ فی سَبیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُم بُنْیانٌ مَرْصوصٌ»{خدا دوست دارد کسانی را که همچون سدّی فولادین صف می‌بندند و در راهش می‌جنگند}(صف/4) درباره امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، حمزه، عبیده، سهل بن حنیف، حارث بن صمّه و أبودُجانه نازل شده است.

ابوذر غفاری: به خدا قسم که آیه «هاذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمواْ فی رَبِّهِم»{این دو [گروه]، دشمنان یکدیگرند که درباره پروردگارشان با هم جنگ می‌کنند.}(حج/19) در شأن علی(ع)، حمزه و عبیدة بن حارث که در روز بدر با مشرکان(1) جنگیدند، نازل شده است.   پ.ن(1): حمزة بن عبدالمطلّب، عتبة بن ربیعه را

محمود بن لَبید: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رحلت کرد، فاطمه علیهاسلام همیشه بر سر قبور شهدا می‌رفت و بر سر قبر حمزه(ع) گریه می‌کرد. روزی، سر قبر حمزه(ع) رفتم و او را آنجا در حال گریه دیدم. صبر کردم تا آرام گرفت، بعد نزدیک رفتم و سلام دادم و گفتم: