امام باقر علیه‌السلام:علی علیه‌السلام از جهت ولایت و فرمانروایی مانند سلیمان بن داود(ع) بود. خداوند سبحان به او فرمود: «هَذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أوْ أمْسِکْ بِغَیرِ حِساب»{گفتیم:این بخشش ماست، آن را بی‌شمار ببخش یا نگه دار!}(ص/39).
ابن عباس در مورد آیه «وَ لَمّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلاً إذا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدّون»{هنگامی که از پسر مریم یاد شد، ناگهان قوم تو هلهله درانداختند و اعتراض کردند}( زخرف/57) گفت: جبرئیل در سمت راست پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بود که امیرالمؤمنین آمد. جبرئیل علیه‌السلام خندید و گفت: ای محمّد، این
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: علی علیه‌السلام در آسمان هفتم به خورشید روز در زمین شباهت دارد و در آسمان دنیا به ماهِ شب در زمین. خداوند بخشی از فضل را به علی علیه‌السلام عطا کرد که اگر بر همه اهل زمین تقسیم می‌شد، همه را در بر می‌گرفت. خداوند آنقدر به
امام حسین علیه‌السلام: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، علی علیه‌السلام و عده‌ای از یارانش را که در حال آمدن بودند، نگاه کرد و فرمود: اگر کسی بخواهد جمال یوسف(ع)، بخشندگی ابراهیم(ع)، خوشرویی سلیمان(ع) و حکمت داوود(ع) را ببیند، به علی علیه‌السلام نگاه کند.
ابو سعید خدری: از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسیدم مصداق آیه «الَّذی عِندَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ»{کسی که نزد او دانشی از کتاب [الهی] بود}(نمل/40) کیست؟ فرمود: او وصیّ برادرم سلیمان بن داود بود. عرض کردم: یا رسول الله، مصداق آیه «قُلْ کَفیٰ بِاللَّهِ شَهیدًا بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ
ابن عباس: خورشید بازنگشت مگر برای سلیمان وصی داود، یوشع وصی موسی و علی بن ابی طالب وصی محمد صلوات الله علیهم أجمعین.
