ابن عباس درباره آیه «یَوْمَ نَدْعواْ کُلَّ أناسِ بِإمامِهِم»{[قیامت] روزی است که هر گروهی را با امامشان فرا میخوانیم}(اسراء/71) گفت: در روز قیامت، صدا می‌زنند: امیر مؤمنان کجاست؟ کسی جواب نمی‌دهد و بلند نمی‌شود مگر علی بن ابی‌طالب علیه‌السّلام و پیروان او، و بقیه گروه‌ها همگی به سمت جهنم احضار
ابن عباس: علی علیه‌السّلام وارد خانه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شد در حالی که عایشه هم آن‌جا بود. علی علیه‌السّلام بین پیامبر(ص) و عایشه نشست. عایشه گفت: جایی برای نشستن غیر از کنار پای من پیدا نکردی؟! رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به پشت او زد و فرمود: ساکت شو! من را با
ابن عباس: برای رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله خبر آورده بودند که عده‌ای از اهل قریش از اینکه ایشان، علی(ع) را با لقب «امیرالمؤمنین» نام برده بود، ناراحت شدند و آن را انکار می‌کنند. پیامبر(ص) به منبر رفت و فرمود: ای مردم، خدای عزّوجل من را به عنوان فرستاده خودش پیش شما
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، جایگاه و منزلت تو پیش من، مثل منزلت هبة الله(ع) نسبت به آدم(ع)، یا منزلت سام(ع) نسبت به نوح(ع)، یا منزلت اسحاق(ع) نسبت به ابراهیم(ع)، یا منزلت هارون(ع) نسبت به موسی(ع) و یا منزلت شمعون(ع) نسبت به عیسی(ع) است، با این
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: این اُمّت، به هفتاد و سه فرقه پراکنده می‌شوند که هفتاد و دو فرقه از آنها در آتش‌اند و یکی در بهشت است. اینها همان کسانی هستند که خدای متعال فرمود: «وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ یَهْدونَ بِالْحَقِّ وَ بِه یَعْدِلون»{از آنهایی که آفریده‌ایم، گروهی به حق هدایت
ربیع بن قریع: پیش عبدالله بن عمر بودیم که مردی از اهالی بنی‌تمیم به نام حسّان بن وابصه به او گفت: دو نفر را دیدم که درباره علی(ع) و عثمان صحبت می‌کردند و از هیچ توهینی در حق آنها کوتاهی نکردند! ابن عمر گفت: اگر لایق لعن بودند، خدا آنها
نعمان بن بشیر: شبی پیش علی بن ابی‌طالب(ع) به شب‌نشینی نشسته بودیم که این آیه تلاوت شد: «إنَّ الَّذینَ سَبَقَتْ لَهُم مِنّا الْحُسْنیٰ أُوْلٰئِکَ عَنْها مُبْعَدونَ * لا یَسْمَعونَ حَسیسَها وَ هُمْ فی مَا اشْتَهَتْ أنفُسُهُمْ خالِدون»{بی‌تردید کسانی که پیش‌تر، از سوی ما وعده نیک به آنان داده‌اند، از دوزخ
امام باقر علیه‌السلام درباره مفهوم آیات «إلَا أصْحابَ الْیَمینِ * فی جَنّاتٍ یَتَسائَلونَ * عَنِ الْمُجْرِمینَ * ما سَلَکَکُمْ فی سَقَرَ»{اصحاب یمین در باغهای بهشت هستند، و از مجرمان سؤال می‌کنند چه چیزی شما را به جهنم وارد کرد؟!»}(مدثر/39-42) فرمود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه السلام فرمود: ای علی،
امام کاظم علیه‌السلام آیات 48 تا 51 سوره حاقه را این‌گونه قرائت و معنا کردند: «إنَّ [وَلایَةَ عَلیٍّ] لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقینَ [لِلْعالَمینَ] * وَ إنّا لَنَعْلَمُ أنَ مِنْکُمْ مُکَذِّبینَ * وَ إنَّ [عَلیّاً] لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکافِرینَ * وَ إنَّ [وَلایَتَهُ] لَحَقُ الْیقینِ»{[ولایت علی علیه‌السلام] بدون شک برای پارسایانِ [عالِم] مایه تذکر
ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق و منظور آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) دانسته است. عرض کردم:
