ابن عباس: وقتی حمزه(ع) در جنگ اُحد به شهادت رسید و امیرالمؤمنین علیه‌السلام از موضوع باخبر شد، فرمود: «إنّا لله و إنّا إلیه راجعون». بعد آیات «الَّذینَ إذا أصابَتْهُم مُصیبَةٌ قالواْ إنّا لِلَّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعونَ * أُوْلٰئکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِن رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُوْلٰئکَ هُمُ الْمُهْتَدون»{آنهایی که
ابن عباس: علی علیه‌السلام بزرگ و رهبر و پیشتاز آیاتی است که با عبارت «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ» در قرآن است. و خداوند اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را ملامت کرده اما از علی علیه‌السلام فقط به نیکی یاد کرده است. سؤال شد: در کجای قرآن، صحابه ملامت شده‌اند؟ ابن عباس گفت:
عامر بن شراحیل شَعبی: هنگام بازگشت از جنگ اُحد، علی علیه‌السلام هشتاد زخم عمیق برداشته بود. وقتی چشم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به او افتاد، گریه کرد و فرمود: مردی که در راه خدا به این حال و روز بیفتد، بر خدا واجب است که با او طوری رفتار کند که شایسته
امام رضا علیه‌السلام: زمانی که در جنگ اُحد، آن جماعت پا به فرار گذاشتند، علی علیه‌السلام از روبه‌رو، جبرئیل از سمت راست و میکائیل از سمت چپ از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دفاع می‌کردند. در این حال، آیه «قُل هُو نَبَأٌ عَظیمٌ * أنتُم عَنهَ مُعرِضون»{بگو: او همان رخداد بزرگی است،
ابن عباس درباره آیه «إذْ تُصْعِدونَ وَ لا تَلْوونَ عَلیٰ أحَدٍ وَالرَّسولُ یَدْعوکُم»{به یاد آورید زمانی را که در حال فرار از کوه بالا می‌رفتید و به هیچ کس توجه نمی‌کردید و پیامبر، شما را از پشت سرتان صدا می‌کرد.}(آل عمران/153): در جنگ اُحد مردم به سرعت از دور رسول
