امام باقر علیه‌السّلام: از جابر بن عبدالله انصاری درباره علی علیه‌السّلام سؤال شد. گفت: به خدا قسم، او امیر مؤمنان است، مایه بلا و امتحان منافقان است و شمشیرش بر سر ستمگران، عهد‌شکنان و خوارج، مایه نابودی است. این حدیث را از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیده‌ام که اگر دروغ بگویم
جابر بن عبدالله انصاری: از امام باقر علیه‌السّلام پرسیدم: قربانت شوم، چرا به علی علیه‌السّلام «امیرالمؤمنین» گفته شد؟ ایشان فرمود: چون آن حضرت، به مردم از علم و دانش غذا می‌دهد. نشنیده‌ای خدای عزّوجل در قرآن می‌فرماید: «وَ نَمیرُ أهْلَنا»{و برای خانواده خود غذا بیاوریم}(یوسف/65)؟! پ.ن(1): در واقع، امام
ابوهارون عبدی: از جابر بن عبدالله انصاری درباره معنای کلام رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله که به علی علیه‌السلام فرمود: «منزلت و جایگاه تو پیش من، مثل منزلت هارون(ع) نسبت به موسی(ع) است، با این تفاوت که بعد از من پیامبری نمی‌آید» پرسیدم. گفت: به خدا قسم، با این جمله، او را
جابر بن عبدالله انصاری: در حالی که ما در مسجد دراز کشیده بودیم، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله با خوشه خرمایی که در دست داشت پیش ما آمد و فرمود: در مسجد می‌خوابید؟! گفتیم: دراز کشیده‌ایم، علی(ع) هم با ما دراز کشیده است. رسول خدا(ص) فرمود: بیا علی، هرکاری که برای من
جابر بن عبدالله انصاری: در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بودیم که علی علیه‌السلام آمد. رسول خدا(ص) به او نگاه کرد و فرمود: شکر خدایی که شریک ندارد! عرض کردیم: درست است یا رسول الله، شکر خدایی که شریک ندارد، ولی تصوّر می‌کنیم شما چون از چیزی متعجّب شده‌اید، این
جابر بن عبدالله انصاری: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: مردم از درختان مختلف هستند، و من و علی(ع) از یک درخت هستیم. بعد، پیامبر(ص) آیه «وَ جَنّاتٌ مِنْ أعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخیلٌ صِنْوانٌ وَ غَیْرُ صِنْوانٍ یُسْقیٰ بِماءٍ واحِد»{باغهایی از انگور و زراعت و نخلها، که گاه بر یک پایه
جابر بن عبدالله انصاری: امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أن یُشْرَکَ بِهِ»{مسلّماً خداوند شرک را نمی‌بخشد}(نساء/48) گفت: ای جابر، خدا شرک به ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام و اطاعت از او را دوست ندارد. و معنای ادامه آیه «وَ یَغْفِرُ ما دونَ ذٰلِکَ لِمَن یَشاء»{و غیر
جابر بن عبدالله انصاری: آیه «لَقَدْ رَضیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنینَ إذْ یُبایِعونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فی قُلوبِهِمْ فَأنْزَلَ السَّکینَةَ عَلَیهِمْ وَ أثابَهُمْ فَتْحاً قَریباً»{خداوند از مؤمنان -هنگامی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند- راضی و خشنود شد. خدا آنچه را در درون دلهایشان پنهان بود می‌دانست؛
جابر بن عبدالله انصاری: مردمی از یمن با چهره‌های گشاده و بشّاش به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آمدند. پیامبر(ص) فرمود: اینها مردمی مهربان و ثابت‌قدم در ایمان هستند. «منصور» هم از نسل اینهاست(1) که به همراه هفتادهزار رزمنده برای یاری جانشین من و جانشین وصیّ من به میدان می‌آید. رزمنده‌هایی
جابر بن عبدالله انصاری: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، هرکس تو را دوست داشته باشد و ولایتت را بپذیرد، خداوند او را در بهشت با ما همنشین می‌کند، و سپس این آیات را تلاوت فرمود: «إنَّ الْمُتَّقینَ فی جَنّاتٍ وَ نَهَرٍ * فی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ
