حذیفة بن یمان: روزی بعد از اقامه نماز با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، به ما فرمود: ای یاران من، شما را به ترس از خدا و عمل به فرمانش سفارش می‌کنم، زیرا هرکس به آن عمل کند رستگار، بهره‌مند و پیروز می‌شود و هر کس ترکش کند پشیمان خواهد شد. پس،
انس بن مالک: من و ابوذر و سلمان و زید بن ثابت و زید بن ارقم، پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که حسن و حسین علیهماالسّلام وارد شدند. پیامبر(ص) ایشان را بوسید. ابوذر هم بلند شد و خودش را به آن دو رساند و دستشان را بوسید و پیش ما
عطاء [بن ابی رباح]: با حدود سی نفر از بزرگان طائف، پیش عبدالله بن عباس در طائف رفتیم. او بیمار بود، همان بیماری که با آن فوت کرد، و بسیار ضعیف و ناتوان شده بود. به او سلام کردیم و نشستیم. به من گفت: ای عطا، این جماعت که هستند؟
عبدالرحمان بن سمرة: خدمت پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله عرض کردم: من را به سوی راه نجات و سعادت راهنمایی کنید. ایشان فرمود: ای پسر سمره، اگر تمایلات و نظرات مردم متفاوت شد، به حرف علی‌بن‌ابی‌طالب گوش کن، چون که او امام اُمّت و جانشین من است. او جداکننده حق از باطل
امیرالمؤمنین علیه‌السلام درباره آیه «قُلْ کَفیٰ بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْکِتاب»{کافی است خدا و آن کس که نزد او علم کتاب است، میان من و شما گواه باشد}(رعد/43) فرمود: آن کسی که علم کتاب نزد اوست، من هستم. همان کسی که خداوند تصدیقش فرموده و
