امام باقر علیه‌السلام: آیه 90 سوره بقره به این شکل بر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل شد: «بِئْسَمَا اشْتَرَوْاْ بِهِ أنفُسَهُمْ أن یَکْفُرواْ بِما أنزَلَ اللَّهُ [فِی عَلِیٍّ] بَغْیًا أن یُنَزِّلَ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ عَلیٰ مَن یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ فَباءوا بِغَضَبٍ عَلیٰ غَضَبٍ وَ لِلْکافِرینَ عَذابٌ مُهین»{آنها در مقابل بهای بدی،
جابر جُعفی: از امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَلَمّا جاءَهُم ما عَرَفواْ کَفَرواْ بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَی الْکافِرین»{هنگامی که این کتاب و پیامبری را که از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد، به او کافر شدند؛ لعنت خدا بر کافران}(بقره/89) پرسیدم، فرمود: تفسیر باطن آن این است: وقتی بر آنچه
امام باقر علیه‌السلام درباره معنی آیه «فَاغْفِرْ لِلَّذینَ تابواْ وَ اتَّبَعواْ سَبیلَکَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحیم»{کسانی را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار}(غافر/7) می‌فرماید: «فَاغْفِرْ لِلَّذینَ تابواْ» یعنی از ولایت جماعت بنی‌اُمیّه توبه کردند. «اتَّبَعواْ سَبیلَکَ» یعنی
امام صادق و امام باقر علیهماالسلام می‌فرمایند: در آیه 34 سوره محمد، منظور از «إنَّ الَّذینَ کَفَرواْ» یعنی بنی امیه و منظور از «صَدّواْ عَن سَبیلِ الله» یعنی اینکه مانع ولایت علیّ بن ابی طالب علیه‌السلام شدند.
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ الَّذینَ أجْرَمواْ کانواْ مِنَ الَّذینَ ءامَنواْ یَضْحَکونَ»{بدکاران [در دنیا] پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند}(مطففین/29) فرموده است: این آیات درباره علی علیه‌السلام و کسانی از بنی‌امیه که او را به باد تمسخر می‌گرفتند نازل شده است. زیرا هرگاه علی علیه‌السلام بر جمعی از بنی‌امیه و منافقان
امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله در پایان نماز خود دست‌ها را بلند کرد و به گونه‌ای که مردم بشنوند، در حق امیرالمؤمنین علیه‌السلام دعا فرمود و گفت: خداوندا، محبّت علی را در دل مؤمنان و هیبت و عظمت او را در دل منافقین جای بده!
اعمش از مردی همدانی روایت می‌کند: در جنگ صفّین همراه علی علیه السلام بودیم. اهل شام، جناح راست سپاه امیرالمؤمنین را شکست دادند. مالک اشتر فریاد زد که عقب‌نشینی کنند. امیرالمؤمنین علیه السلام در همین حال، سه بار به اهل شام فرمود: ای ابومسلم، آنها را بگیر! مالک گفت: مگر
امیرالمؤمنین علیه السلام در یکی از خطبه‌های خود فرمود: وای بر این امت از مردانِ درخت ملعونه که پروردگارتان آن را ذکر کرده است. ابتدایشان سرسبز و انتهایشان شکافته و خرد شده است(1). بعد از آنان، امر ولایت امّت محمد(ص) را، مردانی بر عهده می‌گیرند که اولین آنها مهربان‌ترینشان، دومی
علقمه بن قیس: امیرالمؤمنین علیه السلام بر منبر کوفه خطبه لؤلؤیه را برای ما ایراد کرد و در پایان سخنانش فرمود: بدانید که من به زودی مسافرم و به سوی غیب می‌روم. مواظب فتنه امویان و حکومت کسروی و کشتن آن چه خدا زنده کرده و زنده کردن آن چه
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: ای فرزندان بنی امیه، به خدا قسم، به زودی این خلافت و دولت را در دست دیگران و در خانه دشمنان خود خواهید دید.
