امام صادق علیه السّلام: امیرالمؤمنین علیه السّلام به قصد صفین با مردم بیرون رفت تا اینکه از رود فرات که در نزدیکی کوه صفین قرار داشت عبور کرد. در این هنگام وقت نماز مغرب شد، آن حضرت از اردوگاه دور شد، وضو گرفت و اذان گفت؛ وقتی اذان به پایان
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله در یکی از راه‌های مدینه با پیرمردی روبه‌رو شدیم که موی صورت زیادی داشت و شانه‌اش پهن بود. به رسول خدا سلام داد و ایشان نیز پاسخ داد و به او خوش‌آمد گفت! بعد، آن پیرمرد برگشت و به
عبّاد بن عبدالله: مردی در حضور امیرالمؤمنین علیه‌السلام برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین، مرا از مصداق آیه «أفَمَنْ کانَ عَلىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يَتْلوهُ شاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسىٰ اماما وَ رَحْمَةً»{آیا کسی که از جانب پروردگارش بر حجّتی روشن است و شاهدی از [خویشان] او، پیرو
پیامبر صلی الله علیه و آله: خداوند به سبب بدبینی بنی‌اسرائیل نسبت به پیامبرانشان باران را از ایشان دریغ نمود، و خداوند به سبب دشمنی با علی بن أبی طالب باران را از این اُمّت دریغ خواهد کرد. مردی برخاست و گفت: یا رسول الله، مگر کسی هم به علی
از امام صادق علیه‌السلام، این دعا برای پس از نماز عید غدیر آمده است: پروردگارا، ما دعوت هشداردهنده و برحذر دارنده‌ات، یعنی بنده و فرستاده‌ات محمد صلی الله علیه و آله را درباره علی بن ابی طالب اجابت کردیم، همان که نعمت را بر او ارزانی داشتی و او را
