پیامبر صلی الله علیه و آله: خداوند به سبب بدبینی بنی‌اسرائیل نسبت به پیامبرانشان باران را از ایشان دریغ نمود، و خداوند به سبب دشمنی با علی بن أبی طالب باران را از این اُمّت دریغ خواهد کرد. مردی برخاست و گفت: یا رسول الله، مگر کسی هم به علی
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، اگر بنده‌ای به اندازه زمان اقامت نوح در قومش خدا را عبادت کند و به اندازه کوه اُحد طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق نماید و عمرش چنان طولانی شود که هزار حج به جا آورد
از جمله صفات اوصیا که امیرالمؤمنین علیه‌السلام برای مردی یهودی بر شمرد، چنین است: اما هفتم ای برادر یهود، اینکه رسول خدا صلی الله علیه و آله چون عازم فتح مکه شد، دوست داشت همان طور که در آغاز دعوت آنان را به اسلام فرا خوانده بود، در پایان نیز
زرّ بن حبیش: امیرالمؤمنین علی بن أبی طالب علیه السّلام را بر منبر دیده و شنیدم که فرمود: سوگند به کسی که دانه را شکافت و خلایق را آفرید این عهدی است که پیامبر صلی الله علیه و آله با من بسته که جز مؤمن تو را دوست ندارد و
امیرالمؤمنین علیه السّلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله دست مرا گرفت و فرمود: هرکس نمازهای پنج‌گانه را پیوسته بخواند سپس در حالی که تو را دوست دارد، بمیرد، شهید از دنیا رفته است، و هرکه در حالی که با تو دشمنی می‌کند بمیرد، بر جاهلیت مرده است و
رسول خدا صلی الله علیه و آله: به هرکس که به من ایمان آورده و تصدیقم نموده سفارش می‌کنم که ولایت علی علیه السّلام را پذیرا باشد، زیرا هرکس ولایت او را بپذیرد، ولایت مرا پذیرفته و آنکه ولایت مرا پذیرد، ولایت خدا را پذیرفته است و هرکه دوستش بدارد،
علی علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا فراخواند و فرمود: «شباهت‌هایی به عیسی بن مریم داری: یهودیان خیبر با وی دشمنی ورزیدند تا جایی که به مادرش بهتان زدند. و مسیحیان در دوستی او چنان افراط کردند که او را فرزند خدا نامیدند». به هوش باشید که
حارث هَمْدانی: علی علیه السّلام را در روزی دیدم که آمد و بر منبر رفت، پس از حمد و ثنای خدا، فرمود: حکمی بود که خدای متعال بر زبان پیامبر اُمّی جاری فرمود که جز مؤمن مرا دوست نخواهد داشت و جز منافق با من دشمنی نورزد و آنکه بهتان
از جابر بن عبدالله سؤال شد: از علی بن أبی طالب برای ما بگو. گفت: او بهترینِ مردم است، جز منافق با وی دشمنی نخواهد کرد و جز کافر در مورد او تردید نمی‌کند.
امام باقر علیه السّلام: مردی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول الله، آیا هر که بگوید «لاإله إلّا الله» مؤمن است؟ فرمود: دشمنی با ما موجب می‌شود انسان به یهود و نصارا ملحق شود. شما به بهشت وارد نمی‌شوید مگر اینکه مرا دوست
