بغداد

ابونعیم فضل بن دُکین به بغداد آمد و در محله‌ای به نام «رُمیله» ساکن شد. اصحاب حدیث گرد او جمع شدند و تختی برای وی نهادند که بر آن نشسته و به موعظه کردن مردم پرداخت. تذکّر می‌داد و احادیثی را برای ایشان روایت می‌کرد در حالی که روزگار بسیار

حسن بن ذکردان: وقتی در شهر خودم بودم علی علیه السلام را در خواب دیدم. نزد او در مدینه رفتم و به دست او مسلمان شدم. علی علیه السلام مرا حسن نامید. احادیث بسیاری از او شنیده‌ام و همراه علی علیه السلام همه جنگ‌ها را دیده‌ام. روزی از روزها به

امیرالمؤمنین علیه‌السلام: چه بسیار کشتارها و مصیبت‌هایی که حکومت بنی‌عباس آن را با ترس و ناامیدی به وجود می‌آورند. برای آنها، شهری به نام زوراء(=بغداد) میان دجله و دُجَیل بنا می شود. در ادامه و پس از توصیف بغداد، فرمود: در آن شهر، پادشاهان بنی شیصبان که بیست و چهار

علقمه بن قیس: امیرالمؤمنین علیه السلام بر منبر کوفه خطبه لؤلؤیه را برای ما ایراد کرد و در پایان سخنانش فرمود: بدانید که من به زودی مسافرم و به سوی غیب می‌روم. مواظب فتنه امویان و حکومت کسروی و کشتن آن چه خدا زنده کرده و زنده کردن آن چه