عمّار یاسر: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در حال احتضار بود، علی علیه‌السلام را خواست و زمان زیادی طول کشید تا به صورت پنهانی، گفتنی‌های محرمانه را به او بگوید. بعد فرمود: ای علی، تو جانشین و وارث من هستی. خداوند علم و فهم من را به تو عطا کرده است.
امام صادق علیه‌السلام: فضیلت و بزرگی امیرالمؤمنین علیه‌السلام در این است که هر چه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آورده، او به آن عمل کرد و از هر چه نهی کرد آن را انجام نداد. هر فضیلتی که برای پیامبر هست، برای او هم هست به جز اینکه پیامبر برتر از همه موجودات
امام باقر علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، به درّه‌ی جن‌ها برو. آن حضرت وارد درّه شد و در آن گشتی زد ولی کسی را ندید، تا اینکه به ورودی آن رسید و در آنجا پیرمردی را دید و به او گفت: اینجا چه می‌کنی؟
اصبغ بن نباته: علی علیه السلام به تنهایی از مدینه خارج شد. وقتی هفت روز از رفتنش گذشت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در حالی که گریه می‌کرد فرمود: خدایا، نور چشمم، قوت بدنم، پسرعمویم و برطرف‌کننده ناراحتیم را برگردان. و بعد از آن، بهشت را برای هر کسی که خبر بازگشت علی(ع)
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: مژده ای علی! که اگر کار تو(=کشتن عمرو بن عبدود در جنگ خندق) با اعمال اُمّت من مقایسه شود، قطعاً عمل تو باارزش‌تر از عمل آنهاست، چون که با قتل عمرو بن عبدوُد، سستی و شکست تمام خانه‌های مشرکین را فراگرفت و عزت در خانه‌های مسلمانان وارد
ربیع بن یونس: از امام صادق علیه‌السلام پرسیدم: سرورم، داستان سجده شکری که امیرالمؤمنین علیه‌السلام به جا آورد، چه بود و برای چه بود؟ فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله، علی علیه‌السلام را به مأموریتی فرستاد و او پس از رنج زیاد، بسیار خوب از عهده کار برآمد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله خطاب به امیرالمؤمنین علیه‌السلام: مژده بر تو که هیچ مؤمنی با تو دشمنی نکند و هیچ منافقی تو را دوست ندارد و اگر تو نبودی، حزب خدا شناخته نمی‌شد.
ابن عباس: آیه «وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ …»{و کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته انجام داده اند، مژده بده…}(بقره/25) درباره علی علیه‌السلام، حمزه، جعفر و عبیده بن حارث نازل شده است.
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمانُ وُدّا»{خداوندِ رحمان، محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد}(مریم/96) فرمود: این «ودّ» همان مودّتی است که خداوند ذکر کرده است. همچنین ایشان در مورد آیه [بعد]، «فَإنَّما یَسَّرْناهُ بِلِسانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقینَ وَ تُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُدًّا» فرمود: خداوند متعال آن‌گاه که
