ابن ابی اوفی: به همراه حصین بن سیره و عمر بن مسلم پیش زید بن ارقم رفتیم. وقتی در مجلس او نشستیم، حصین گفت: ای زید، تو خیر بسیار دیده‌ای! از آنچه از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیده‌ای با ما هم بگو! زید گفت: برادر زاده، به خدا قسم سنّم زیاد
عمر بن یزید از امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه «قُلْ إنَّما أعِظُکُم بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی»{بگو: «من فقط به شما یک نصیحت می‌کنم که دو به دو و تنهایی برای خدا به پا خیزید.}(سبأ/46) پرسید. حضرت پاسخ فرمود: منظور توصیه به ولایت است. پرسید: چگونه؟ امام
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: «صادقون» در آیه «یاأیُّهّا الَّذینَ آمَنواْ اتَّقواْ اللَّهَ وَ کونواْ مَعَ الصّادِقین»{ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا بترسید و با صادقان همراه باشید.}(توبه/119) ما عترت پیامبر هستیم، و من در دنیا و آخرت برادر او هستم.
امام باقر علیه‌السلام: آیه «وَ الَّذینَ کَفَرواْ أوْلیاؤُهُمُ الطّاغوت){کسانی که کافر شده‌اند، سرورانشان [همان] طاغوتند}(بقره/257) درباره دشمنان اهل بیت و دنباله‌روان آن‌ها نازل شده است. اینان مردم را از نور که همان ولایت علی علیه‌السلام است بیرون آورده و به تاریکی روی آوردند که همان پذیرش ولایت دشمنان ایشان است.
عبّاد بن عبدالله: مردی در حضور امیرالمؤمنین علیه‌السلام برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین، مرا از مصداق آیه «أفَمَنْ کانَ عَلىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يَتْلوهُ شاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسىٰ اماما وَ رَحْمَةً»{آیا کسی که از جانب پروردگارش بر حجّتی روشن است و شاهدی از [خویشان] او، پیرو
امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله، ابوبکر را به همراه آیه برائت به مکه فرستاد تا آن را در مراسم حج بر مردم تلاوت کند. پس جبرئیل نازل گشته و گفت: کسی جز علی علیه‌السلام نمی‌تواند آیات برائت را به جای تو ابلاغ کند. پس رسول
علی علیه السّلام: هرکس ما اهل بیت را دوست بدارد، پس باید آماده بلایا باشد.
از جمله صفات اوصیا که امیرالمؤمنین علیه‌السلام برای مردی یهودی بر شمرد، چنین است: اما هفتم ای برادر یهود، اینکه رسول خدا صلی الله علیه و آله چون عازم فتح مکه شد، دوست داشت همان طور که در آغاز دعوت آنان را به اسلام فرا خوانده بود، در پایان نیز
رسول خدا صلی الله علیه و آله: سوگند به کسی که جانم در دست اوست، هیچ بنده‌ای نیست که قدم در روز قیامت نهد مگر اینکه خدای تبارک و تعالی او را برای چهار چیز بازخواست فرماید: از عمرش که آن را چگونه گذرانده، از جسمش که چگونه فرسوده‌اش ساخته،
امام صادق علیه‌السلام: آیات ابتدایی سوره توبه زمانی نازل شد که رسول خدا صلی الله علیه و آله در سال نهم هجرت از غزوه تبوک بازگشته بود. رسول خدا پس از فتح مکه مشرکان را از انجام مناسک حج در آن سال منع نفرمود…. منش رسول خدا این بود که
