سعد بن ابی‌وقّاص: معاویة بن ابی‌سفیان به من گفت: چرا به ابوتراب ناسزا نگفتی؟ گفتم: تا وقتی که سه جمله رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را درباره او به خاطر می‌آورم، هرگز به او ناسزا نمی‌گویم، زیرا اگر کسی حتی یکی از آنها را داشته باشد، پیش من از داشتن شتران سرخ
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإحْسانِ وَ إیتاءِ ذِی الْقُرْبیٰ وَ یَنْهیٰ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنکَرِ وَ الْبَغْیْ»{خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد و از فحشا و منکر و ظلم، نهی می‌کند.}(نحل/90) فرمود: منظور از «عدل»، محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله است؛ هرکس
انس بن مالک: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره مفهوم آیات «وَ رَبُّکَ یَخْلُقُ ما یَشاءُ وَ یَخْتارُ ما کانَ لَهُمُ الْخیَرَةُ سُبْحانَ اللَّهِ وَ تَعالیٰ عَمّا یُشْرِکونَ * وَ رَبُّکَ یَعْلَمُ ما تُکِنُّ صُدورُهُمْ وَ ما یُعْلِنونَ»{پروردگار تو هر چه بخواهد می‌آفریند، و هر چه بخواهد برمی‌گزیند. آنان اختیاری ندارند.
ابن عباس درباره آیه «فَسْئَلواْ أهْلَ الذِّکْرِ إن کُنتُمْ لا تَعْلَمون»{اگر نمی‌دانید، از اهل دانش و اطلاع بپرسید}(نحل/43) می‌گوید: منظور از «اهل ذکر»، اهل‌بیت محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله یعنی محمّد، علی، فاطمه، حسن و حسین صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین هستند که اهل عقل و علم و سخنوری بودند. آنها اهل بیت نبوّت هستند و معدن
ابن عباس: آیه «اتَّقواْ اللَّهَ وَ کونواْ مَعَ الصّادِقین»{تقوای الهی داشته باشید و با صادقین باشید.}(توبه/119) اختصاصاً درباره امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب و اهل بیت او نازل شده است.
ابن عباس درباره آیه «قُل لا أسئَلُکُمْ عَلَیْهِ أجْرًا إلّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبیٰ»{[ای پیامبر] بگو: غیر از دوستیِ نزدیکانم، مزدی از شما نمی‌خواهم}(شوری/23) روایت می‌کند: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله سؤال شد: این نزدیکانی که باید آنها را دوست داشته باشیم، چه کسانی هستند؟ ایشان سه بار فرمود: علی(ع)، فاطمه(س) و
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: قرآن به صورت چهار بخش نازل شده است: یک بخش درباره ما، یک بخش درباره دشمنان ما، یک بخش سیره و مَثَل‌ها و بخش چهارم واجبات و احکام است. و تمام آیات مربوط به کرامت در قرآن، متعلق به ماست.
امام باقر علیه‌السلام: کسی که مصرف «خمس» برایش حلال شده است ما [اهل بیت] هستیم.(1) کسی که «سخن راست را آورد»، و کسی که «آن را تصدیق کرد» هم از ماست.(2) و «مودّت» در قرآن، در مورد ما است.(3) و منظور از «والدین» [در قرآن]، پیامبر خدا(ص) و علی(ع) هستند
شدّاد بن اوس: وقتی جنگ جمل اتفاق افتاد، با خودم گفتم: نه با علی(ع) می‌مانم و نه ضد او. نصف روز را نجنگیدم. شب شد و خدا در دلم انداخت که همراه علی(ع) شوم. به همراه او جنگیدم تا کار به پایان رسید. بعد عازم مدینه شدم و پیش اُمّ
ابوهریره: در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودم که آیه «إنَّما أنتَ مُنذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ»{تو فقط هشداردهنده‌ای و برای هر قومی رهبری است.}(رعد/7) نازل شده بود و آن حضرت برای ما قرائت کرد و فرمود: آن «منذر» من هستم. آیا می‌دانید «هادی» کیست؟ عرض کردیم: نه، نمی‌دانیم یا رسول
