صعصعة بن صوحان: در مدینه بارانی آمد و سپس آسمان صاف شد. پیامبر به همراه ابوبکر به بیابان‌های مدینه رفت. وقتی از شهر خارج شدند، علی علیه‌السلام را در حال بازگشت دیدند. پیامبر صلی الله علیه و آله به او فرمود: آفرین بر دوست نزدیک من! و بعد این آیه
حبیب سیستانی از امام باقر علیه‌السلام نقل می‌کند: ای حبیب، وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله مکه را فتح کرد، در عبادت خدای عزّوجل و ادای شکر در طواف کعبه، خود را به رنج و زحمت انداخت در حالی که علی علیه‌السلام نیز همراه او بود. وقتی شب
رسول خدا صلی الله علیه و آله: ای فلانی، من تو را از خوردن این انار [بهشتی] منع نکردم، بلکه خدا آن را به من و وصیّم هدیه داده و آن را در این دنیا، بر غیر از «نبی» و «وصی» حرام کرده است. پس، تسلیم خواست خدا باش؛ اگر
امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله و همراهان ایشان به کوه «ذباب» رسیدند و آن‌جا نشستند. در همین حال، پیامبر سر خود را بلند کرد و ناگهان با اناری آویزان مواجه شد. آن را گرفت و دو نیم کرد. از آن خورد و به علی علیه‌السلام
امام باقر علیه‌السلام: جبرئیل با دو انار از بهشت بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد و آن‌ها را به او داد. پیامبر یکی از آن‌ها را خورد و دومی را شکست و نصف از آن را به علی علیه‌السلام داد و ایشان آن را خورد. سپس پیامبر
انس بن مالک: وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله عازم غزوه طائف شد، با ابری مواجه شدیم، رسول خدا دست خود را در آن فرو برد و اناری در آورد و شروع به خوردن آن کرد و به علی علیه‌السلام هم داد. سپس به جمعی که به او
