امام صادق

‌امام صادق علیه‌السلام: منظور از «شاهد» و «مشهود» در آیه سوم سوره بروج، پیامبر صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه‌السلام هستند.

‌امام صادق علیه‌السلام درباره شأن نزول آیه «وَ إذا مَسَّ‌ الْإنْسانَ‌ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ‌ مُنيباً إلَيْهِ‌ ثُمَّ‌ إذا خَوَّلَهُ‌ نِعْمَةً مِنْهُ‌ نَسيَ‌ ما کانَ‌ يَدْعوا إلَيْهِ‌ مِنْ‌ قَبْلُ‌ وَ جَعَلَ‌ لِلَّهِ‌ أنْداداً لِيُضِلَّ‌ عَنْ‌ سَبيلِهِ‌ قُلْ‌ تَمَتَّعْ‌ بِکُفْرِکَ‌ قَليلاً إنَّکَ‌ مِنْ‌ أصْحابِ‌ النّارِ»{هنگامی که زیانی به انسان برسد، پروردگار خود

‌امام باقر و ‌امام صادق علیهماالسلام می‌فرمایند: معنای «إهْدِنا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ» یعنی دین خدا که جبرئیل آن را بر محمد صلی الله علیه و آله نازل کرد. معنای «صِراطَ الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ» یعنی آنانی که به اسلام و ولایت علی بن ابی طالب علیه‌السلام رهنمودشان کردی و بر ایشان خشم

‌امام صادق و ‌امام باقر علیهماالسلام می‌فرمایند: در آیه 34 سوره محمد، منظور از «إنَّ الَّذینَ کَفَرواْ» یعنی بنی امیه و منظور از «صَدّواْ عَن سَبیلِ الله» یعنی اینکه مانع ولایت علیّ بن ابی طالب علیه‌السلام شدند.

عبدالله بن سلیمان: از ‌امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «قَدْ جاءَکُم بُرْهانٌ مِن رَبِّکُمْ وَ أنزَلْنا إلَیْکُمْ نُورًا مُبینًا»{در حقیقت برای شما از جانب پروردگارتان برهانی آمده است، و ما به سوی شما نوری تابناک فرو فرستاده‌ایم.}(نساء/174) پرسیدم. ایشان فرمود: منظور از «برهان»، محمد صلی الله علیه و آله است

‌امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «هٰذا صِراطٌ عَلَیَّ مُسْتَقیمٌ»{این راهی است راست [که] به سوی من [منتهی می‌شود].}(حجر/41) می‌فرماید: به خدا قسم، «صراط مستقیم» علی علیه‌السلام است. او هم صراط است و هم میزان.

‌امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله، ابوبکر را به همراه آیه برائت به مکه فرستاد تا آن را در مراسم حج بر مردم تلاوت کند. پس جبرئیل نازل گشته و گفت: کسی جز علی علیه‌السلام نمی‌تواند آیات برائت را به جای تو ابلاغ کند. پس رسول

امام صادق علیه‌السلام: روز نوروز همان روزی است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در غدیر خم برای امیرالمؤمنین علیه‌السلام پیمان گرفت و حاضران اقرار به ولایت وی کردند. خوشا به حال آنکه بر آن پیمان باقی ماند و وای بر کسی که آن را شکست.

ابونعیم فضل بن دُکین به بغداد آمد و در محله‌ای به نام «رُمیله» ساکن شد. اصحاب حدیث گرد او جمع شدند و تختی برای وی نهادند که بر آن نشسته و به موعظه کردن مردم پرداخت. تذکّر می‌داد و احادیثی را برای ایشان روایت می‌کرد در حالی که روزگار بسیار

‌امام صادق علیه‌السلام: زمانی که آیه: «وَ تَعیها أُذُنٌ واعیَه»{و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد}(حاقه/12) نازل گردید، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، منظور از این گوش، گوش توست.