امام صادق علیه‌السلام: منظور از آیه «الَّذینَ آمَنوا وَ لَمْ یَلْبِسواْ إیمانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلٰئِکَ لَهُمُ الْأمْنُ وَ هُم مُهْتَدون»{آنها که ایمان آوردند، و ایمان خود را با لباس ظلم نپوشاندند، امن و امان تنها برای آنهاست؛ و آنها هدایت‌یافتگانند}(انعام/82)، ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است، بدون آنکه آن را با
امام صادق علیه‌السلام: آیه «وَ إن کُنتُمْ فی رَیْبٍ مِمّا نَزَّلْنا عَلیٰ عَبْدِنا فَأْتواْ بِسورَةٍ مِن مِثْلِهِ وَ ادْعواْ شُهَداءَکُم مِن دونِ اللَّهِ إن کُنتُمْ صادِقین»{اگر درباره آنچه بر بنده خود [= پیامبر] نازل کرده‌ایم شک و تردید دارید، یک سوره مانند آن بیاورید و شاهدان خود را -غیر از
امام باقر و امام صادق علیهماالسّلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله [در خلال سخنانی] فرمود: کدام یک از شما وصیت من را قبول می‌کند، یاور من در کارم می‌شود، دِین مرا ادا می‌کند، وعده‌های من را بعد از من به جا می آورد و جانشین من می‌شود؟ دو مرد به سلمان گفتند:
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «فَمَنْ کانَ یرْجوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحًا وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أحَدا»{کسی که به دیدار پروردگارش امید دارد، باید کاری شایسته انجام دهد و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نکند.}(کهف/110) فرمود: منظور از «کار شایسته» معرفت و شناخت به امامان علیهم
ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق و منظور آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) دانسته است. عرض کردم:
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ هُدواْ إلَی الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْل»{به گفتار پاک هدایت می‌شوند.}(حج/24) فرمود: منظور حمزه، جعفر، عبیده، سلمان، ابوذر، مقداد و عمّار بودند که به سوی امیرالمؤمنین علیه‌السلام هدایت شدند.
امام صادق علیه‌السلام آیه «وَ یَسْتَنبِئونَکَ أحَقٌّ هُوَ قُلْ إی وَ رَبّیِ إنَّهُ لَحَق»{از تو می‌پرسند: آیا آن حقّ است؟ بگو: «بله، به پروردگارم قسم، قطعاً حقّ است}«یونس/53) را این‌طور معنا فرمود: «ای محمّد، مردم مکه از تو درباره علی بن ابی‌طالب سؤال می‌پرسند که آیا او امام است؟ بگو:
عمرو بن قاسم: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که بعد از یاد کردن از صحابه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله این آیه را تلاوت کرد: «أفَمَن یَهْدی إلَی الْحَقِّ أحَقُّ أن یُتَّبَعَ أمَّن لا یَهِدّی إلّا أن یُهْدیٰ فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمونَ»{آیا کسی که به سوی حق هدایت می‌کند برای پیروی شایسته‌تر است،
امام صادق علیه‌السلام: به خدا قسم، منظور آیه «أُوْلٰئِکَ الَّذینَ یَعْلَمُ اللَّهُ ما فی قُلوبِهِمْ فَأعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُل لَهُمْ فی أنفُسِهِمْ قَوْلاً بَلیغًا»{خدا می‌داند در دلشان چه می‌گذرد. پس، از آنها کناره بگیر، ولی پندشان بده و وقتی تنها هستند، با سخنانی شفاف راهنمایی‌شان کن.}(نساء/63) فلانی و
سماعة بن مهران: از امام صادق علیه‌السلام درباره منظور آیه «وَ أوْفواْ بِعَهْدی أُوفِ بِعَهْدِکُم»{به پیمانم وفا کنید، تا به پیمانتان وفا کنم.}(بقره/40) سؤال کردم. ایشان فرمود: یعنی به ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام که از طرف خدا واجب شده است، وفا کنید، من هم به دادن بهشت به شما
