ابن عباس: به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رسیدم. دیدم که حسن(ع) بر روی شانه و حسین(ع) روی زانوی ایشان بودند و آن حضرت ایشان را غرق بوسه کرد و فرمود: خدایا، با دوستان‌شان دوست و با دشمنان‌شان دشمن باش! بعد فرمود: ای ابن عباس، می‌بینم روزی را که موی سفیدش
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: من شما را بر حوض [کوثر] وارد می‌کنم و تو ای علی! ساقی هستی. حسن(ع) دورکننده نااهلان از آن حوض و حسین(ع) امرکننده به آن است. علی بن حسین(ع) پیش‌رونده به سوی آب و محمّد بن علی(ع) توزیع‌کننده آب و جعفر بن محمّد(ع) سوق‌دهنده به سوی آب است.
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: ای علی، من بیم‌دهنده اُمّت خود هستم و تو هدایت‌کننده آنان. حسن(ع) فرمانده آنان است و حسین(ع) راهبر آنان. علی بن حسین(ع) جمع‌کننده و گردآورنده آنان است و محمّد بن علی(ع) عارف و شکیبای آنان و جعفر بن محمّد(ع) کاتب و دانشمند آنان است. موسی بن جعفر(ع) حسابگر
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به من فرمود: هرکس دوست دارد خدای عزّوجلّ را در حالت ایمان و پاکی دیدار کند و از وحشت بزرگ قیامت غمگین نباشد، باید ولایت تو را بپذیرد. همچنین ولایت حسن(ع) و حسین(ع)، علی بن حسین(ع)، محمّد بن علی(ع)، جعفر بن محمّد(ع)، موسی بن جعفر(ع)،
امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: جبرئیل از طرف خدا به من گفت: هرکس بداند که خدایی به غیر از من نیست و یکتا و تنهایم و اینکه محمّد بنده و فرستاده من است، و علی‌بن‌ابی‌طالب خلیفه من و امامانی که از فرزندان او هستند حجّت‌های من هستند، به
ابن عباس و امام رضا علیه‌السلام: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: در قیامت فقط ما چهار نفر سواره هستیم: من سوار بر براق که همان «دابّةالله» می‌باشد هستم؛ برادرم صالح سوار بر همان «ناقةالله» است که پی شده بود؛ حمزه سوار بر ناقه‌ی من به نام «العضباء»
امام رضا علیه السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السّلام فرمود: خداوند نگاهی به زمین کرد و مرا برگزید؛ بار دیگر در آن نظر کرد و تو را انتخاب کرد! تو پدر فرزندان منی و ادا کننده‌ی دیون من و برآورنده‌ی وعده‌هایم هستی! تو در
اباصلت هروی: روزی مأمون به امام رضا علیه السّلام عرض کرد: یا أباالحسن، به من بگویید چرا جدّتان امیرالمؤمنین تقسیم‌کننده‌ی بهشت و جهنم است و چگونه آن را تقسیم می‌کند؟ این موضوع فکر مرا بسیار به خود مشغول کرده است. امام رضا علیه السّلام به او فرمود: ای مأمون مگر
امام رضا علیه‌السلام: در آیه «یا حَسْرَتا عَلى ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللَّهِ»{ای وای بر من از ستم‌ها و کوتاهی‌هایی که در مورد خداوند روا داشتم}(زمر/56) منظور از «جنب الله»، ولایت علی علیه‌السلام است.
امام رضا علیه‌السلام در مورد آیه «فَأیْنَما تُوَلّواْ فَثَمَّ وَجْهُ الله»{به هر طرف رو کنید، آنجا رو به خداست}(بقره/115) فرمود: منظور از «وجه الله» علی علیه‌السلام است.
