امام رضا علیه‌السلام: آیات «فَأمّا مَن ثَقُلَتْ مَوازینُهُ * فَهُوَ فی عیشَةٍ رَاضیَةٍ»{هرکس اعمال وزن شده‌اش سنگین و باارزش است، در یک زندگی خوش و پسندیده‌ای است}(قارعه/6-7) درباره علی بن ابی طالب علیه‌السلام و آیات «وَ أمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازینُهُ * فَأُمُّهُ هاویَةٌ»{اما هرکس اعمال وزن شده‌اش سبک و بی‌ارزش
یونس بن عبدالرحمان: به امام رضا علیه‌السلام عرض کردم: جمعی از من خواسته‌اند نام امیرالمؤمنین علیه‌السلام را در قرآن به آنها نشان دهم. من هم به آنان گفتم: نام آن حضرت در آیه «وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلیًّا»{برای آنها نام نیک و مقام برجسته‌ای قرار دادیم}(مریم/50) آمده است. ایشان
امام رضا علیه‌السلام: زمانی که در جنگ اُحد، آن جماعت پا به فرار گذاشتند، علی علیه‌السلام از روبه‌رو، جبرئیل از سمت راست و میکائیل از سمت چپ از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دفاع می‌کردند. در این حال، آیه «قُل هُو نَبَأٌ عَظیمٌ * أنتُم عَنهَ مُعرِضون»{بگو: او همان رخداد بزرگی است،
امام رضا علیه‌السلام درباره معنای آیات «عَمَّ یَتَسائَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظیمِ * الَّذی هُمْ فیهِ مُخْتَلِفونَ»{درباره چه چیز از یکدیگر می پرسند؟! از آن خبر بزرگ، که درباره آن با هم اختلاف دارند}(نبأ/1-3) فرمود: امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: خداوند خبری عظیم‌تر و آیتی از من بزرگ‌تر ندارد. او فضیلت و
جابر بن عبدالله انصاری: به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم: ای پسر رسول خدا(ص)، گروهی معتقدند که خدای تبارک و تعالی امامت را در نسل حسن(ع) و حسین(ع) قرار داده است. ایشان پاسخ داد: به خدا قسم دروغ گفتند! مگر نشنیده‌اند که خدای متعال فرموده است: «وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقیَةً
حذیفة بن یمان: روزی بعد از اقامه نماز با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، به ما فرمود: ای یاران من، شما را به ترس از خدا و عمل به فرمانش سفارش می‌کنم، زیرا هرکس به آن عمل کند رستگار، بهره‌مند و پیروز می‌شود و هر کس ترکش کند پشیمان خواهد شد. پس،
عبد قیس: در جنگ جمل، علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) آمد و وسط دو سپاه ایستاد در حالی که کجاوه عایشه را مردان بنی‌ضبه احاطه کرده بودند. فرمود: طلحه و زبیر کجا هستند؟ زبیر از صف سپاه بیرون آمد و تا نزدیک علی علیه‌السلام جلو رفت. امیرالمؤمنین(ع) به او فرمود: ای زبیر، چه انگیزه‌ای
انس بن مالک: من و ابوذر و سلمان و زید بن ثابت و زید بن ارقم، پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که حسن و حسین علیهماالسّلام وارد شدند. پیامبر(ص) ایشان را بوسید. ابوذر هم بلند شد و خودش را به آن دو رساند و دستشان را بوسید و پیش ما
سلمان فارسی: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در خطبه‌ای به ما فرمود: ای مردم، به زودی از بین شما خواهم رفت. شما را درباره خاندانم سفارش به خیر می‌کنم، مبادا بدعت‌گذاری کنید. زیرا هر بدعتی مساوی با گمراهی است و جایگاه هر گمراهی به همراه صاحبش در آتش است. ای مردم، بعد
ابن عباس: به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رسیدم. دیدم که حسن(ع) بر روی شانه و حسین(ع) روی زانوی ایشان بودند و آن حضرت ایشان را غرق بوسه کرد و فرمود: خدایا، با دوستان‌شان دوست و با دشمنان‌شان دشمن باش! بعد فرمود: ای ابن عباس، می‌بینم روزی را که موی سفیدش
