امام باقر، امام صادق، امام کاظم و امام رضا علیهم‌السلام درباره مصداق آیه «وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلائِکَ هُمُ الْمُتَّقون»{کسی که سخن راست بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند}(زمر/33) فرمود‌ه‌اند: علی علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَالَّذینَ آمَنواْ بِهِ وَ عَزَّروهُ وَ نَصَروهُ وَ اتَّبَعواْ النّورَ الَّذی أُنزِلَ مَعَه»{کسانی که به او ایمان آوردند و بزرگش داشتند و یاریش کردند و نوری را که با او نازل شده است پیروی کردند}(اعراف/152) فرمود: منظور از «نور»در این آیه، علی علیه‌السلام است.
برید عجلی: از امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «أوَ مَن کانَ مَیْتًا فَأحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نورًا یَمْشی بِهِ فِی النّاسِ کَمَن مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنها کَذٰلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانواْ یَعْمَلونَ»{آیا کسی که مرده[دل] بود و زنده اش گردانیدیم و برای او نوری پدید آوردیم تا در
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّمَا أنتَ مُنذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هاد»(تو فقط هشداردهنده‌ای، و هر قومی رهبری دارد)(رعد/7) فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده است: «مُنذِر» من هستم. امام باقر علیه‌السلام در ادامه فرمود: و در هر زمانه‌ای، امامی از ما مردم را به سوی آنچه
امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه «أوْ تَقولَ لَوْ أنَّ اللَّهَ هَدانی لَکُنتُ مِنَ الْمُتَّقین»{اگر خدا هدایتم می‌کرد، مسلّماً از پرهیزگاران بودم}(زمر/57) فرمود: منظور، هدایت به سوی ولایت علی علیه‌السلام است. و خداوند ایشان را پاسخ داده و می‌فرماید: «بَلیٰ قَدْ جاءَتْکَ آیاتی فَکَذَّبْتَ بِها وَ اسْتَکْبرْتَ وَ کُنتَ مِنَ
امام باقر علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله آب وضو طلبید. وقتی از انجام وضو فارغ شد، دست علی بی ابی طالب علیه‌السلام را در دست خود گرفت و فرمود: «أَنْتَ مُنْذِرٌ»{تو هشدار دهنده‌ای}(رعد/7). سپس دست علی بن ابی طالب علیه‌السلام را روی سینه خود گذاشت و فرمود:
امام باقر علیه‌السلام درباره تأویل آیه «وَ شاقّواْ الرَّسولَ مِن بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الهُدیٰ»{پس از آنکه راه هدایت بر آنان آشکار شد، با پیامبر در افتادند}(محمد/32) فرمود: در مورد علی بن ابی طالب علیه‌السلام نازل شده است.
امام باقر علیه‌السلام: آیه «وَ الَّذینَ کَفَرواْ أوْلیاؤُهُمُ الطّاغوت){کسانی که کافر شده‌اند، سرورانشان [همان] طاغوتند}(بقره/257) درباره دشمنان اهل بیت و دنباله‌روان آن‌ها نازل شده است. اینان مردم را از نور که همان ولایت علی علیه‌السلام است بیرون آورده و به تاریکی روی آوردند که همان پذیرش ولایت دشمنان ایشان است.
امام باقر و امام صادق علیهماالسلام درباره آیه «لِیُخْرِجَکُم مِنَ الظُّلُماتِ إلَی النّور»(احزاب/43) می‌فرمایند: یعنی از [تاریکی] کفر به [نور] ایمان که همان ولایت علی علیه‌السلام است.
جابر جُعفی: از امام باقر علیه‌السلام پرسیدم آیه «وَ مَن یُعْرِضْ عَن ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذابًا صَعَدًا»{هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند، او را در قید عذابی [روز]افزون در خواهد آورد}(جن/17) به چه معنی است؟ فرمود: «هرکه از علی علیه‌السلام روی‌گردان شود، خداوند او را در قید عذابی
