ابن عباس در مورد آیه «وَ لَمّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلاً إذا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدّون»{هنگامی که از پسر مریم یاد شد، ناگهان قوم تو هلهله درانداختند و اعتراض کردند}( زخرف/57) گفت: جبرئیل در سمت راست پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بود که امیرالمؤمنین آمد. جبرئیل علیه‌السلام خندید و گفت: ای محمّد، این
امام باقر علیه‌السلام: وقتی مهاجران به مدینه آمدند، اطراف مسجدالنبی خانه‌هایی ساختند که درهای آنها به مسجد باز می‌شد و بعضی از آنها در مسجد می‌خوابیدند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، معاذ بن جبل را روانه کرد تا با صدای بلند اعلام کند که: پیامبر فرمان داده همه به استثنای علی علیه‌السلام، درِ
امام رضا علیه‌السلام: یکی از برتری‌های اهل بیت علیهم‌السلام نسبت به بقیه مردم این است که پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله همه مردم غیر از خانواده پاکش را از مسجد بیرون کرد. به دنبال این اتفاق، مردم در این باره حرف‌هایی پشت سر ایشان زدند. عباس گفت: ای پیامبر خدا، چرا علی
زید بن ارقم: درِ خانه بعضی از یاران پیامبر خدا رو به مسجدالنبی باز می‌شد و از آنجا رفت و آمد می‌کردند. روزی پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: به جز درِ خانه علی علیه‌السلام، بقیه درها را ببندید. مردم در این باره حرف‌هایی گفتند. پیامبر به منبر رفت و بعد از
وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، ولایت علی علیه‌السلام را در غدیرخم ابلاغ فرمود و این خبر در همه جا پخش شد، حارث بن نعمان فهری(1) آمد و گفت: ای محمّد! به ما دستور دادی که شهادتین را به زبان بیاوریم و نماز و روزه و حج انجام دهیم و زکات بپردازیم،
سید مرتضی در «التنزیه»: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله امیرالمؤمنین علیه‌السلام را به امامت منصوب فرمود، در همان ابتدا، جمعی از قریش پیش او آمدند و گفتند: یا رسول الله، مردم هنوز نومسلمان‌اند و رضایت نمی‌دهند که نبوّت برای تو و امامت برای پسر عمویت باشد! اگر دیگری را به جای او
امام صادق علیه السّلام درباره آیات 21 و 22 سوره جن فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله مردم را به پذیرش ولایت علی دعوت فرمود، اما جمعی را خوش نیامد و به آن اعتراض کردند. پس خداوند این آیات را نازل فرمود: «قُلْ إنّی لا أمْلِکُ لَکُم ضَرًّا
