ابوسعید خدری

ابوهارون عبدی: من مثل خوارج فکر می‌کردم و نظر دیگری را قبول نداشتم تا اینکه در مجلس ابوسعید خُدری حاضر شدم و شنیدم که گفت: پنج کار به مردم فرمان داده شده که به چهار مورد آن عمل کردند و یکی از آن‌ها را رها کردند. مردی از او پرسید:

ابوسعید خدری: [پس از معرفی علی علیه‌السلام به عنوان ولی در غدیر خم] پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: ای مردم، به من تبریک بگویید، زیرا خداوند متعال  نبوّت را به من و امامت را به اهل بیت من اختصاص داد. سپس عمر با امیرالمؤمنین علیه‌السلام ملاقات نمود و گفت: خوش به حالت

سهم بن حصین اسدی: من و عبدالله بن علقمه به کوفه رفتیم. عبدالله بن علقمه از کسانی بود که به علی علیه السلام مدت‌ها دشنام داده بود. به او گفتم: برویم نزد ابوسعید خُدری و کمی با او سخن بگوییم؟ گفت: برویم. عبدالله به ابوسعید گفت: آیا منقبتی درباره علی

ابوسعید خُدری: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در روز غدیر خم امر فرمود که منادی، ندای «نماز جماعت» سر دهد. سپس دست علی علیه‌السلام را گرفت و فرمود: خداوندا، هر که من مولای اویم، اینک علی مولای اوست. خدایا با دوستدارانش دوست باش و با دشمنش دشمن. پس از آن حسّان بن

ابوسعید خدری: روزی به دیدار رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدم که به من فرمود: ای ابوسعید! خداوند را در زیر عرش ستونی است که همچون خورشید که زمین را برای مردم روشن می‌کند، بهشت را برای بهشتیان روشن می‌سازد، جز علی و دوستدارانش به آن دست نمی‌یابد.

در زمان خلافت ابوبکر، شش نفر از قریش نزد ابوسعید خُدری آمده و گفتند: ای ابوسعید، این مرد کیست که چنین سخنان متناقض درباره وی گفته می‌شود؟ گفت: درباره چه کسی می‌پرسید؟ گفتند: درباره علی بن أبی طالب. گفت: شما در مورد مردی از من سؤال می‌کنید که از خرزهره

ابوسعید خُدری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که مردی نزد آن حضرت آمد و عرض کرد: یا رسول الله، مرا از کلام خدای عزّوجل به ابلیس که فرمود: «أسْتَکْبَرْتَ أمْ کُنتَ مِنَ الْعالین»{آیا تکبّر کردی یا از برترینها بودی؟}(ص/75) آگاه فرمایید که اینان که