جابر بن عبدالله انصاری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که یک عرب پریشان حال و ژولیده احوال بر ما وارد گشت که جامه‌های کهنه و پاره بر تن داشت و فقر از رخسارش می‌بارید. وقتی وارد شد و سلام داد، این ابیات را خواند:
عبدالله بن عباس در حالی که بر لبه چاه زمزم نشسته بود، از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت نقل می‌کرد. مردی با چهره‌ای پیچیده با عمامه وارد شد. هر چه ابن عباس «قال رسول الله» می‌گفت و روایتی نقل می کرد، آن مرد هم «قال رسول الله»
محمد بن مسلم: نزد امام باقر علیه‌السلام در دو صف نشسته بودیم و آن حضرت بر روی تخت نشسته و گهرهایی از حدیث برای ما روایت می‌فرمود و ما نیز بسیار مسرور از شنیدن این همه حدیث گهربار بودیم، گویی در بهشت سیر می‌کردیم. خدمتکار ایشان وارد شد و عرض
أمیرالمؤمنین علیه‌السلام: هر که خدا را دوست بدارد، پیامبر را دوست داشته است و هر که پیامبر را دوست بدارد، ما را دوست داشته است و هر که ما را دوست بدارد، شیعیان ما را دوست داشته است و ما و شیعیان ما از یک خلقت و طبيعت هستیم و
سید بن طاووس: در تفسیر ابن جحام خوانده‌ام که مصداق آیه «إنَّما وَلیُّکُم اللهُ وَ رَسولُهُ …» از نود راه که همگی اسناد پیوسته دارند و اغلب از رجال مخالف اهل بیت هستند، علی علیه‌السلام دانسته شده است؛ که از جمله راویان می‌توان به: علی علیه‌السلام، عمر بن خطاب، عثمان
