حسن بن راشد: در دوران خلافت مهدی عباسی، شریک بن عبدالله نخعی، قاضی کوفه به من گفت: ای ابوعلی، می‌خواهم حدیثی را برای تو بخوانم، تا هم ایثار من برای تو باشد و هم لطف خدا به تو، مشروط به اینکه تا من زنده هستم آن را برای کسی نخوانی.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام درباره آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر بی‌دین لج‌بازی را داخل جهنم پرتاب کنید}(ق/24) فرمود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: وقتی خدا در روز قیامت، مردم را در یک مکان جمع کند، آن روز من و تو در سمت راست عرش خواهیم بود. خداوند به من و
ابن مسعود: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتم و سلام کردم و گفتم: یا رسول الله، حق را به من نشان بدهید به طوری که واضح باشد و بتوان آن را دید. فرمود: ای پسر مسعود، وارد اتاق شو و ببین چه می‌بینی! وارد اتاق شدم و علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام
محمد بن حمران: از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر بی‌دین لج‌بازی را داخل جهنم پرتاب کنید}(ق/24) پرسیدم، فرمود: روز قیامت، محمد و علی صلوات‌الله‌علیهما بر صراط می‌ایستند و هیچ‌کس نمی‌تواند از آن عبور کند مگر اینکه با خود مجوز همراه داشته باشد. عرض کردم:
شُریک بن عبدالله قاضی: هنگام بیماری أعمش -که بر اثر آن درگذشت- به عیادتش رفتم و در آنجا بودم که ابن شبرمه و ابن أبی لیلی و ابوحنیفه وارد شدند و حال او را پرسیدند؛ أعمش از ضعف و ناتوانی شدید خود گلایه کرد و از گناهان خود که از
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خدای متعال در روز قیامت به من و علی بن أبی طالب می‌فرماید: دوست‌داران خودتان را وارد بهشت و دشمنانتان را داخل جهنم کنید. آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنیدٍ»{هر کافر سرسختی را در جهنّم بیندازید»}(ق/ 24) ناظر به همین معناست.
رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر کافر سرسختی را در جهنّم فروافکنید}(ق/24) فرمود: درباره من و علی بن أبی طالب نازل شد؛ بدین معنی که چون روز قیامت شود، پروردگارم هم من و هم او را شفیع قرار خواهد داد.
