ربیع بن قریع: پیش عبدالله بن عمر بودیم که مردی از اهالی بنی‌تمیم به نام حسّان بن وابصه به او گفت: دو نفر را دیدم که درباره علی(ع) و عثمان صحبت می‌کردند و از هیچ توهینی در حق آنها کوتاهی نکردند! ابن عمر گفت: اگر لایق لعن بودند، خدا آنها
نعمان بن بشیر: شبی پیش علی بن ابی‌طالب(ع) به شب‌نشینی نشسته بودیم که این آیه تلاوت شد: «إنَّ الَّذینَ سَبَقَتْ لَهُم مِنّا الْحُسْنیٰ أُوْلٰئِکَ عَنْها مُبْعَدونَ * لا یَسْمَعونَ حَسیسَها وَ هُمْ فی مَا اشْتَهَتْ أنفُسُهُمْ خالِدون»{بی‌تردید کسانی که پیش‌تر، از سوی ما وعده نیک به آنان داده‌اند، از دوزخ
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، خداوند دوست داشتن بینوایان و مستضعفان در زمین را به تو عطا فرمود و تو به برادری آنان خوشنود گشتی و آنها نیز به پیشوایی تو خوشنود شدند؛ پس خوشا به حال کسی که تو را دوست بدارد و تصدیقت
