ابوهُریره: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مورد آیه «یَوْمَ یَفِرُّ المرْءُ مِنْ أَخِیهِ * وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ»{روزی که آدمی از برادرش، و از مادرش و پدرش می‌گریزد}(عبس/35-34) فرمود: کسی که با ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام وارد قیامت شده باشد، از مصادیق آیات فوق استثنا شده است؛
عبد الله بن عُمَر: رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرمود: ای مردم، بدانید امیرالمؤمنین علیه‌السلام در میان شما همانند ستاره‌ی درخشان در آسمان است و وقتی طلوع کند اطراف خود را روشن می‌کند. ای مردم، بدانید که من این سخن را به این دلیل به شما گفتم که
رسول خدا صلی الله علیه و آله: وقتی روز قیامت شود علی بن أبی طالب بر بالای «فردوس» که کوهی مشرف بر بهشت است می‌نشیند و عرش جهان بالای آن است و از دامنه‌ی آن چشمه‌ها می‌جوشد و جویبارهای آن در بهشت جاری می‌شوند. امام علی بر تختی از نور
رسول خدا صلی الله علیه و آله: یا علی، پس از من تو مظلوم واقع می‌شوی، وای بر کسی که به تو ستم و تعدّی کند و خوشا به حال کسی که از تو پیروی کند و کسی را بر تو ترجیح ندهد! ای علی، پس از من با تو
ابوسعید خدری: رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرمود: وقتی روز قیامت شود خداوند به دو فرشته فرمان می‌دهد که روی پل صراط بنشینند و کسی از آن عبور نخواهد کرد مگر از علی بن أبی طالب علیه‌السلام مجوّز داشته باشد و هر کس بخواهد بدون اجازه آن حضرت
پیامبر صلی الله علیه و آله: وقتی روز قیامت شود و پل صراط روی جهنم نصب شود، کسی قادر به عبور از آن نخواهد بود مگر اینکه مجّوزی داشته باشد که نشان دهد او پیرو ولایت علی بن أبی طالب علیه‌السلام بوده است و منظور از آیه «وَقِفوهُمْ إِنّهُم مَسْئولون»{بازداشتشان
رسول خدا صلی الله علیه و آله: ای علی، وقتی روز قیامت شود تو را سوار بر محملی از نور و در حالی که تاجی با چهار کنگره بر سر داری و روی آن نوشته شده است «لا اله الا الله، محمد رسول الله، علی ولی الله»، می‌آورند و کلیدهای
امام باقر علیه السّلام: امیرالمؤمنین علیه السّلام روی منبر بود که اژدهایی وارد مسجد شد، مردم قصد کشتنش را داشتند ولی امام علی آن‌ها را از این عمل نهی کرد؛ آن‌ها پذیرفتند و اژدها به راه خود ادامه داد تا به منبر رسید؛ سرش را بلند نمود و به امام
ابن عباس: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: خداوند پنج چیز به من و پنج چیز هم به علی علیه‌السلام داد! 1- به من «جوامع الکلِم» را بخشید و به علی «جوامع العلم» را عطا کرد؛ 2- مرا نبی کرد و او را وصی قرار داد؛ 3- «کوثر» را به من و
جابر بن عبدالله انصاری: علی علیه السلام را گم کردم و چند روز او را در مدینه ندیدم، دلم برای او تنگ شد و نزد اُم سلمة مخزومیّه رفتم و جلوی در خانه او ایستادم. او از خانه بیرون آمد و به او گفتم: من آقایم امیر مومنان را گم
