امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «فَمَنْ کانَ یرْجوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحًا وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أحَدا»{کسی که به دیدار پروردگارش امید دارد، باید کاری شایسته انجام دهد و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نکند.}(کهف/110) فرمود: منظور از «کار شایسته» معرفت و شناخت به امامان علیهم
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ اسْتَجیبواْ لِلَّهِ وَ لِلرَّسولِ إذا دَعاکُمْ لِما یُحْییکُم»{ای اهل ایمان! هنگامی که خدا و پیامبرش شما را به حقایقی که به شما زندگی می‌بخشد، دعوت می‌کنند اجابت کنید}(انفال/24) فرمود: این آیه درباره ولایت علی علیه‌السلام نازل شده است.
امام باقر علیه‌السلام درباره مفهوم آیات «وَ الَّذینَ یَدْعونَ مِن دونِ اللَّهِ لا یَخْلُقونَ شَیْئاً وَ هُمْ یُخْلَقونَ* أمْواتٌ غَیْرُ أحْیاءٍ وَ ما یَشْعُرونَ أیّانَ یُبْعَثونَ * إلٰهُکُمْ إلٰهٌ واحِدٌ فَالَّذینَ لا یؤْمِنونَ بِالآخِرَةِ قُلوبُهُمْ مُنْکِرَةٌ وَ هُمْ مُسْتَکْبِرونَ * لا جَرَمَ أنَ اللَّهَ یعْلَمُ ما یسِرّونَ وَ ما یعْلِنونَ
امام کاظم علیه‌السلام آیات 48 تا 51 سوره حاقه را این‌گونه قرائت و معنا کردند: «إنَّ [وَلایَةَ عَلیٍّ] لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقینَ [لِلْعالَمینَ] * وَ إنّا لَنَعْلَمُ أنَ مِنْکُمْ مُکَذِّبینَ * وَ إنَّ [عَلیّاً] لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکافِرینَ * وَ إنَّ [وَلایَتَهُ] لَحَقُ الْیقینِ»{[ولایت علی علیه‌السلام] بدون شک برای پارسایانِ [عالِم] مایه تذکر
امام رضا علیه السلام درباره آیه «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها»{همان سرشتی که خدا مردم را بر آن آفریده است.}(روم/30) فرمود: منظور از «فطرت» توحید است و نبوت محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله و اینکه علی علیه‌السلام امیرالمؤمنین است. توحید به طرف اینجاست.
امام باقر علیه‌السلام: منظور از «حسنه» [در قرآن]، ولایت علی علیه‌السلام و محبت اوست و منظور از «سیّئه» [در قرآن]، دشمنی با او و نفرت از او است، و خدا با وجود دشمنی و نفرت از او، هیچ عملی را از انسان نمی‌پذیرد. منظور از آیه «وَ مَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً
ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق و منظور آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) دانسته است. عرض کردم:
ابن عباس: مفهوم آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) این است که هرکس ولایت علی علیه‌السلام را رها کند، خدا او
محمد بن فضیل: امام موسی کاظم علیه السلام درباره آیه «إنَّهُ لَقَوْلُ رَسولٍ کَریمٍ»{قرآن، گفتار فرستاده‌ای بزرگوار است.}(حاقه/40) فرمود: منظور از «فرستاده‌ای بزرگوار» جبرئیل است که از طرف خدا درباره ولایت علی علیه‌السلام پیغام آورده است. به ایشان عرض کردم: مفهوم آیه «وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِرٍ قَلیلًا ما تُؤْمِنونَ»{و
امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه «یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْر»{خدا برای شما آسانی می‌خواهد و برای شما دشواری نمی‌خواهد.}(بقره/185) فرمود: منظور از «آسانی» علی علیه‌السلام و منظور از «دشواری» فلانی و فلانی هستند. پس، هر که فرزند آدم باشد، داخل ولایت فلانی و فلانی نمی‌شود
