ابن عباس: وقتی حمزه(ع) در جنگ اُحد به شهادت رسید و امیرالمؤمنین علیه‌السلام از موضوع باخبر شد، فرمود: «إنّا لله و إنّا إلیه راجعون». بعد آیات «الَّذینَ إذا أصابَتْهُم مُصیبَةٌ قالواْ إنّا لِلَّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعونَ * أُوْلٰئکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِن رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُوْلٰئکَ هُمُ الْمُهْتَدون»{آنهایی که
ابن عباس درباره آیه «فَسْئَلواْ أهْلَ الذِّکْرِ إن کُنتُمْ لا تَعْلَمون»{اگر نمی‌دانید، از اهل دانش و اطلاع بپرسید}(نحل/43) می‌گوید: منظور از «اهل ذکر»، اهل‌بیت محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله یعنی محمّد، علی، فاطمه، حسن و حسین صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین هستند که اهل عقل و علم و سخنوری بودند. آنها اهل بیت نبوّت هستند و معدن
ابن عباس: منظور از آیه «إنَّ الْإنسانَ لَفی خُسْرٍ»{بی‌شک انسان در زیان‌کاری بزرگی است}(عصر/2) ابوجهل است. و منظور از آیه «إلّا الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلوا الصّالِحاتِ»{جز کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند}(عصر/3) علی علیه‌السلام و سلمان هستند. و منظور از «اولین پیشگامان» در آیه «وَ السّابِقونَ الْأوَّلونَ
ابن عباس: مردی دو شتر بزرگ و گوشتی به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هدیه کرد. ایشان به یارانش فرمود: کسی در بین شما هست که بتواند دو رکعت نماز را با وضو و قیام و رکوع و سجود و خشوع کامل بخواند بدون آنکه متوجه چیزی از مسائل دنیوی شود و
ابن عباس درباره آیه «إنَّمَا الْمُؤْمِنونَ الَّذینَ آمَنواْ بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتابواْ وَ جاهَدواْ بِأمْوالِهِمْ وَ أنفُسِهِمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أُوْلٰئِکَ هُمُ الصّادِقونَ»{مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، هرگز شکّ و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جانهای خود
ابن عباس: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از مردم برای امیرالمؤمنین علیه‌السلام دو بار قول گرفت: اول، آن زمانی که فرمود: آیا می‌دانید ولیّ شما بعد از من کیست؟ گفتند: خدا و رسولش بهتر می‌دانند. در حالی که با دست به علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام اشاره می‌کرد، فرمود: شایسته‌ترینِ مؤمنان. و بعد
ابن عباس، آیه «یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذینَ آمَنواْ بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیا وَ فِی الآخِرَةِ»(ابراهیم/27) را اینطور معنا کرده است: خدا مؤمنین را در زندگی دنیا و آخرت، با ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام ثابت‌قدم و پابرجا می‌کند.
ابن عباس: آیه «اتَّقواْ اللَّهَ وَ کونواْ مَعَ الصّادِقین»{تقوای الهی داشته باشید و با صادقین باشید.}(توبه/119) اختصاصاً درباره امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب و اهل بیت او نازل شده است.
ابن عباس: کسی که در آیه «وَ أذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسولِهِ إلَی النّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْأکْبر»{[این آیات] اعلامی است از طرف خدا و پیامبرش به مردم در روز عید قربان.}(توبه/3)، حکم خدا و پیامبرش را به مردم اعلام کرد، امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام بود که چهار مطلب را
ابن عباس: علی علیه‌السلام بزرگ و رهبر و پیشتاز آیاتی است که با عبارت «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ» در قرآن است. و خداوند اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را ملامت کرده اما از علی علیه‌السلام فقط به نیکی یاد کرده است. سؤال شد: در کجای قرآن، صحابه ملامت شده‌اند؟ ابن عباس گفت:
