امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَالَّذینَ آمَنواْ بِهِ وَ عَزَّروهُ وَ نَصَروهُ وَ اتَّبَعواْ النّورَ الَّذی أُنزِلَ مَعَه»{کسانی که به او ایمان آوردند و بزرگش داشتند و یاریش کردند و نوری را که با او نازل شده است پیروی کردند}(اعراف/152) فرمود: منظور از «نور»در این آیه، علی علیه‌السلام است.
برید عجلی: از امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «أوَ مَن کانَ مَیْتًا فَأحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نورًا یَمْشی بِهِ فِی النّاسِ کَمَن مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنها کَذٰلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانواْ یَعْمَلونَ»{آیا کسی که مرده[دل] بود و زنده اش گردانیدیم و برای او نوری پدید آوردیم تا در
امام باقر علیه‌السلام: آیه «وَ الَّذینَ کَفَرواْ أوْلیاؤُهُمُ الطّاغوت){کسانی که کافر شده‌اند، سرورانشان [همان] طاغوتند}(بقره/257) درباره دشمنان اهل بیت و دنباله‌روان آن‌ها نازل شده است. اینان مردم را از نور که همان ولایت علی علیه‌السلام است بیرون آورده و به تاریکی روی آوردند که همان پذیرش ولایت دشمنان ایشان است.
امام باقر و امام صادق علیهماالسلام درباره آیه «لِیُخْرِجَکُم مِنَ الظُّلُماتِ إلَی النّور»(احزاب/43) می‌فرمایند: یعنی از [تاریکی] کفر به [نور] ایمان که همان ولایت علی علیه‌السلام است.
