سوگند

امام باقر علیه السلام درباره شأن نزول آیات «ن‌ وَ الْقَلَمِ‌ وَ ما یسْطُرونَ‌ * ما أنْتَ‌ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ‌ بِمَجْنونٍ‌ * وَ إنَّ‌ لَکَ‌ لَأجْراً غَیرَ مَمْنونٍ‌ * وَ إنَّکَ‌ لَعَلىٰ‌ خُلُقٍ‌ عَظیمٍ‌ * فَسَتُبْصِرُ وَ یبْصِرونَ‌ * بِأیِّکُمُ‌ الْمَفْتونُ‌»{ن، قسم به قلم و آنچه می‌نویسند که به نعمت پروردگارت

امام صادق علیه‌السلام آیه «وَ یَسْتَنبِئونَکَ أحَقٌّ هُوَ قُلْ إی وَ رَبّیِ إنَّهُ لَحَق»{از تو می‌پرسند: آیا آن حقّ است؟ بگو: «بله، به پروردگارم قسم، قطعاً حقّ است}«یونس/53) را این‌طور معنا فرمود: «ای محمّد، مردم مکه از تو درباره علی بن ابی‌طالب سؤال می‌پرسند که آیا او امام است؟ بگو:

امام صادق علیه‌السلام: به خدا قسم، منظور آیه «أُوْلٰئِکَ الَّذینَ یَعْلَمُ اللَّهُ ما فی قُلوبِهِمْ فَأعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُل لَهُمْ فی أنفُسِهِمْ قَوْلاً بَلیغًا»{خدا می‌داند در دلشان چه می‌گذرد. پس، از آن‌ها کناره بگیر، ولی پندشان بده و وقتی تنها هستند، با سخنانی شفاف راهنمایی‌شان کن.}(نساء/63) فلانی و

امام باقر علیه‌السلام، آیه 64 سوره نساء را این‌گونه قرائت کردند: «وَ لَوْ أنَّهُمْ إذ ظَلَمواْ أنفُسَهُمْ جَاءوکَ [یا عَلیّ] فَاسْتَغْفَرواْ اللهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسولُ لَوَجَدواْ اللهَ تَوّابًا رَحیمًا»{اگر آنان هنگامی که به خود ستم کردند، نزد تو می‌آمدند [ای علی] و از خدا آمرزش می‌خواستند، و پیامبر هم

امام صادق علیه‌السلام: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از خانه بیرون آمد و به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، از خدا خواستم که تو وزیر من باشی و او هم قبول کرد. از او خواستم که تو را وصی من قرار دهد و انجام داد. خواستم که تو را خلیفه و

امام حسین علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: جایگاه ابوبکر پیش من، مثل گوش است. و منزلت عمر پیش من، مثل چشم است. و جایگاه عثمان پیش من، مثل جایگاه قلب است. فردای آن روز، در حالی که امیرالمؤمنین علیه‌السلام همراه ابوبکر، عمر و عثمان بود، پیش پیامبر(ص) رفتیم و عرض

حسن بن راشد: در دوران خلافت مهدی عباسی، شریک بن عبدالله نخعی، قاضی کوفه به من گفت: ای ابوعلی، می‌خواهم حدیثی را برای تو بخوانم، تا هم ایثار من برای تو باشد و هم لطف خدا به تو، مشروط به اینکه تا من زنده‌ هستم آن را برای کسی نخوانی.

ابن مسعود: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتم و سلام کردم و گفتم: یا رسول الله، حق را به من نشان بدهید به طوری که واضح باشد و بتوان آن را دید. فرمود: ای پسر مسعود، وارد اتاق شو و ببین چه می‌بینی! وارد اتاق شدم و علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام

فضیل بن یسار: امام باقر علیه‌السلام آیه «فَلَمّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سیئَتْ وُجوهُ الَّذینَ کَفَرواْ وَ قیلَ هذَا الَّذی کُنتُم بِهِ تَدَّعون»{هنگامی که آن را از نزدیک می‌بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‌شود، و به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید»}(ملک/27) را تلاوت نمود