امام صادق علیه‌السلام: خدای عزّوجل قبل از رسیدن زمان رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله نامه‌ای سر به مُهر بر او نازل کرد و فرمود: ای محمّد، این نامه وصیّت تو به نجیب اهل بیت توست! فرمود: ای جبرئیل، نجیب اهل بیت من کیست؟ گفت: علی بن ابی طالب
امام کاظم علیه‌السلام: معنی عبارت قرآنی «هُوَ الَّذی أرْسَلَ رَسولَهُ بِالْهُدیٰ وَ دِینِ الْحَق»{او کسی است که پیامبرش را با هدایت و دین درست، فرستاد} چنین است که: خداوند خود به پیامبر صلی الله علیه و آله مسأله ولایت و وصیت را امر فرمود؛ زیرا ولایت، دین حق است تا
امام باقر علیه‌السلام درباره مفهوم آیه 44 سوره انعام می‌فرماید: «فَلَمّا نَسواْ ما ذُکِّرواْ بِه»{هنگامی که آنچه را به آنها یادآوری شده بود فراموش کردند} یعنی: هنگامی که ولایت علی علیه‌السلام را که به آن امر شده بودند، رها ساختند. «فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أبْوابَ کُلِّ شَیْءٍ»{درهای همه چیز را به روی
سعد بن طَریف از اصبغ بن نُباته نقل می‌کند: هر کس پیش روی امیرالمؤمنین علیه السلام قرار می‌گرفت به او می فرمود: ای فلانی آماده باش و برای خود هر چه می‌خواهی فراهم کن که در فلان روز، فلان ماه و فلان ساعت بیمار می‌شوی! و همان طور می‌شد که
امام صادق علیه السلام: جبیر خابور صاحب بیت المال معاویه بود و در کوفه مادری پیر و کهن‌سال داشت. به معاویه گفت: من در کوفه مادری پیر دارم و مشتاق دیدار او شده‌ام، به من اجازه بده نزد او بروم و حقی را که بر من دارد ادا کنم. معاویه
