پیامبر صلی الله علیه و آله: حُبّ علی بن أبی طالب حسنهای است که هیچ گناهی با وجود آن زیان نمیرساند و دشمنی با او گناهی است که هیچ ثوابی با بودن آن سودمند نمیافتد.
امام حسن علیه السّلام درباره آیه «وَ مَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْنًا»{و هر کس نیکی به جای آورد، برای او در ثواب آن خواهیم افزود}(شوری/23) میگوید: مراد از «حسنه»، حُبّ آل محمّد صلی الله علیه و آله است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، اگر بندهای به اندازه زمان اقامت نوح در قومش خدا را عبادت کند و به اندازه کوه اُحد طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق نماید و عمرش چنان طولانی شود که هزار حج به جا آورد
امیرمؤمنان علیه السّلام خطاب به ابوعبدالله جدلی: ای ابوعبدالله، آیا تو را از حسنهای آگاه کنم که هرکس آن را به دست آورد به واسطه آن از هول روز قیامت ایمن خواهد شد؟ آن حسنه، حُبّ ما اهل بیت است، آیا تو را از سیئهای که هرکس مرتکب آن شود