جابر بن عبدالله انصاری: در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بودیم که علی علیه‌السلام آمد. رسول خدا(ص) به او نگاه کرد و فرمود: شکر خدایی که شریک ندارد! عرض کردیم: درست است یا رسول الله، شکر خدایی که شریک ندارد، ولی تصوّر می‌کنیم شما چون از چیزی متعجّب شده‌اید، این
ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام در مورد آیه «ذی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکین»{صاحب قدرت است و نزد خدای صاحب عرش، مقام والایی دارد}(تکویر/20) فرمود: منظور، جبرئیل(ع) است. گفتم: آیه «مُطاعٍ ثَمَّ أمین»{آنجا مورد اطاعت و امین است}(تکویر/21) به چه معنی است؟ فرمود: منظور، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است. کسی که پیش
سید بن طاووس: حاطِب بن ابی بَلتَعه نامه‌ای به مردم مکه نوشت و آن را به ساره -کنیز ابو عمرو بن صافی- داد تا آن را به مکه ببرد. او در این نامه، مردم مکه را از آمدن رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله باخبر کرده بود و آنها را از این اتفاق
ابن عباس: مردی دو شتر بزرگ و گوشتی به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هدیه کرد. ایشان به یارانش فرمود: کسی در بین شما هست که بتواند دو رکعت نماز را با وضو و قیام و رکوع و سجود و خشوع کامل بخواند بدون آنکه متوجه چیزی از مسائل دنیوی شود و
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: وقتی به معراج برده شدم و به آسمان چهارم رسیدم که دیگر جبرئیل نمی‌توانست من را همراهی کند، خانه‌ای دیدم از یاقوت سرخ. جبرئیل به من گفت: ای محمّد، این «بیت المعمور» را خدا پنجاه هزار سال قبل از خلقت آسمان‌ها و زمین خلق کرده است. آنجا
ابوموسی مشرقانی: در محضر امام صادق علیه‌السلام بودم و جمعی از اهل کوفه هم حضور داشتند. از ایشان درباره آیه «لَئِنْ أشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُک»{اگر مشرک شوی تمام اعمالت تباه می‌شود.}(زمر/65) پرسیدند. امام(ص) فرمود: معنای این آیه، آن‌طور نیست که تصوّر می‌کنید. وقتی خدای عزّوجل به پیامبر(ص) سفارش کرد که علی
امام باقر علیه‌السلام: جبرئیل این آیه را بر محمّد صَلی اله علیهِ و آله نازل کرد: «وَ إن کادواْ لَیَفْتِنونَکَ عَنِ الَّذی أوْحَیْنا إلَیْکَ لِتَفْتَریَ عَلَیْنا غَیْرَهُ»{نزدیک بود آنها تو را فریب بدهند از آنچه که بر تو وحی کرده‌ایم، تا غیر آن را به ما نسبت دهی}(اسراء/73). این آیه
امام صادق علیه‌السلام: جبرئیل، آیه 24 سوره نحل را این‌طور بر پیامبر(ص) نازل کرد: «وَ إذا قیلَ لَهُم ما ذا أنزَلَ رَبُّکُمْ [فی عَلیٍّ] قالواْ أساطیرُ الْأوَّلین»{وقتی از آنان بپرسند: «خدا چه چیزی [درباره علی(ع)] فرستاده است؟»، می‌گویند: «افسانه‌های قدیمی!»}.
ابن عباس: علی علیه‌السلام بزرگ و رهبر و پیشتاز آیاتی است که با عبارت «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ» در قرآن است. و خداوند اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را ملامت کرده اما از علی علیه‌السلام فقط به نیکی یاد کرده است. سؤال شد: در کجای قرآن، صحابه ملامت شده‌اند؟ ابن عباس گفت:
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: در آیه «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم»{ما را به راه راست هدایت کن}(فاتحه/6)، منظور از «راه راست» دین خداست که جبرئیل آن را بر محمّد(ص) نازل کرده است. و منظور از آیه «صِراطَ الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضوبِ عَلَیْهِمْ وَ لَا الضّالّین»(فاتحه/7)، شیعیان علی علیه السلام هستند که از
