امام باقر علیه السّلام: مردی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول الله، آیا هر که بگوید «لاإله إلّا الله» مؤمن است؟ فرمود: دشمنی با ما موجب می‌شود انسان به یهود و نصارا ملحق شود. شما به بهشت وارد نمی‌شوید مگر اینکه مرا دوست
علی علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا صدا زد و فرمود: ای علی، تو شباهت‌هایی با عیسی بن مریم داری: مسیحیان آنقدر در محبّت او غلو کردند که مقامی فراتر از مقامی که داشت به او دادند و یهود چنان در دشمنی با او زیاده‌روی کردند که
علی علیه السّلام: دو پسر فاطمه را هم نیکوکار و هم فاجر دوست می‌دارند اما برای من چنین نوشته شده که هر مؤمنی مرا دوست بدارد و هر منافقی با من دشمنی کند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله نگاهی به علی بن أبی طالب علیه السّلام کرد و فرمود: ای علی، هر کس با تو دشمنی کند، خدا او را به مرگ جاهلیت بمیراند و در روز قیامت بابت کردارش وی را بازخواست نماید.
امیرمؤمنان علیه السّلام خطاب به ابوعبدالله جدلی: ای ابوعبدالله، آیا تو را از حسنه‌ای آگاه کنم که هرکس آن را به دست آورد به واسطه آن از هول روز قیامت ایمن خواهد شد؟ آن حسنه، حُبّ ما اهل بیت است، آیا تو را از سیئه‌ای که هرکس مرتکب آن شود
علی علیه‌السلام: دو کس به خاطر من هلاک می‌شوند: دوست‌دار افراط‌گری که چیزهایی را به من نسبت می‌دهد که در من نیست و کینه‌توزی که دشمنی او با من وادارش می‌کند به من بهتان بزند.
فاطمه علیها السّلام آورده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: به راستی که خداوند به شما مباهات کرده و جملگی شما را و علی را اختصاصاً آمرزیده است. من فرستاده خدا به سوی شما هستم، نه بر قوم خود بیم دارم و نه صرفا به خاطر
رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز عرفه از شهر بیرون آمد و فرمود: ای مردم، خداوند در این روز به شما مباهات کرده تا شما را به طور عام و علی را به طور خاص بیامرزد. سپس فرمود: ای علی، به من نزدیک شو. پس علی علیه
امام باقر علیه السّلام: حُبّ امیرمؤمنان علی بن أبی طالب علیه السّلام همان ایمان است و دشمنی با او همان نفاق است. سپس این آیه را تلاوت فرمود: «وَ لٰکِنَّ اللّهَ حَبَّبَ إلَیْکُمُ الْایمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلوبِکمُ وَ کَرَّهَ إلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسوقَ وَ الْعِصْیانَ أُوْلٰئِکَ هُمُ الرّاشِدونَ *
حبّة بن جوین عُرَنی: جویریه بن مُسهِر عبدی، فردی صالح و دوست راستین علی علیه السلام بود. علی علیه السلام نیز او را دوست می‌داشت. روزی همراه علی علیه السلام می‌رفتیم. برگشت و جویریه را پشت سرش، دورتر دید. صدایش زد: ای جویریه نزد من بیا، آیا نمی‌دانی که من
