امام صادق علیه السلام: منظور از «امانت» در آیه «إنّا عَرَضْنَا الْأمانَةَ عَلَی السَّماواتِ وَ الْأرْضِ وَ الْجِبالِ فَأبَیْنَ أن یَحْمِلْنَها وَ أشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإنسان»{ما امانت را بر آسمانها و زمین و کوه‌ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر باز زدند، و از آن ترسیدند؛ امّا انسان
ابن مسعود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به من فرمود: ای پسر مسعود، بدان که آیه «وَ اتَّقواْ فِتْنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمواْ مِنکُمْ خاصَّةً»{بترسید از فتنه‌ای که تنها دامن ستمکاران شما را نمی‌گیرد!}(انفال/25) درباره علی علیه السلام نازل شده است. من این روایت را به تو می‌سپارم و نام بزرگِ ستمگران
ابن مسعود: در مسجد رسول الله صلی الله علیه و آله نزد امیرالمؤمنین علیه السلام نشسته بودم که مردی صدا زد: چه کسی مرا نزد مردی عالم راهنمایی می‌کند؟ گفتم: ای مرد، آیا سخن پیامبر را شنیده‌ای که فرمود: «من شهر علم هستم و علی درِ آن است»؟ گفت: بله.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به ابن عباس: بعد از نام و یاد خدا و سلام، من تو را در امانت خود شریک کردم و تو را همرازم قرار دادم و هیچ‌کس از افراد خاندانم برای یاری و مددکاری و امانت‌داری، مثل تو، مورد اعتمادم نبود. اما وقتی که دیدی روزگار بر
