ابن عباس و امام رضا علیه‌السلام: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: در قیامت فقط ما چهار نفر سواره هستیم: من سوار بر براق که همان «دابّةالله» می‌باشد هستم؛ برادرم صالح سوار بر همان «ناقةالله» است که پی شده بود؛ حمزه سوار بر ناقه‌ی من به نام «العضباء»
امام رضا علیه السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السّلام فرمود: خداوند نگاهی به زمین کرد و مرا برگزید؛ بار دیگر در آن نظر کرد و تو را انتخاب کرد! تو پدر فرزندان منی و ادا کننده‌ی دیون من و برآورنده‌ی وعده‌هایم هستی! تو در
اباصلت هروی: روزی مأمون به امام رضا علیه السّلام عرض کرد: یا أباالحسن، به من بگویید چرا جدّتان امیرالمؤمنین تقسیم‌کننده‌ی بهشت و جهنم است و چگونه آن را تقسیم می‌کند؟ این موضوع فکر مرا بسیار به خود مشغول کرده است. امام رضا علیه السّلام به او فرمود: ای مأمون مگر
امام رضا علیه‌السلام: در آیه «یا حَسْرَتا عَلى ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللَّهِ»{ای وای بر من از ستم‌ها و کوتاهی‌هایی که در مورد خداوند روا داشتم}(زمر/56) منظور از «جنب الله»، ولایت علی علیه‌السلام است.
امام رضا علیه‌السلام در مورد آیه «فَأیْنَما تُوَلّواْ فَثَمَّ وَجْهُ الله»{به هر طرف رو کنید، آنجا رو به خداست}(بقره/115) فرمود: منظور از «وجه الله» علی علیه‌السلام است.
امام رضا علیه‌السلام: یکی از برتری‌های اهل بیت علیهم‌السلام نسبت به بقیه مردم این است که پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله همه مردم غیر از خانواده پاکش را از مسجد بیرون کرد. به دنبال این اتفاق، مردم در این باره حرف‌هایی پشت سر ایشان زدند. عباس گفت: ای پیامبر خدا، چرا علی
امام رضا علیه‌السلام: شهرت روز غدیر در آسمان بیشتر از شهرت آن در زمین است، و خداوند متعال در فردوس قصری دارد که آجرهای آن، یکی از نقره و یکی از طلاست و صدهزار گنبد سرخ و صدهزار خیمه از یاقوت سبز دارد، خاکش از مُشک و عنبر است و
امام جواد علیه‌السلام: روزی امیرالمؤمنین علیه‌السلام به همراه امام حسن و سلمان فارسی – در حالی که امیرالمؤمنین به دست سلمان تکیه داده بود – به مسجدالحرام آمدند؛ مردی خوش منظر جلو آمد و به امیرالمؤمنین سلام کرد و امام پاسخ داد. آن مرد نشست و عرض کرد: یا امیرالمؤمنین،
امام باقر علیه‌السلام خطاب به ابوحمزه ثمالی: ای ابوحمزه، آنچه نزد خدا حتمی است و تغییری در آن راه ندارد، قیام قائم ماست. هر کس در آنچه من می‌گویم شک کند، در حالت کفر خدا را ملاقات می‌کند. پدر و مادرم فدای کسی که همنام من است و کنیه مرا
پیامبر صلی الله علیه و آله: در آیه «وَ کَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جاءَهُ»{به خدا دروغ میبندد در حالی که راستی به روشنی نزدش آمده}(زمر/32)، منظور از «صدق» علی بن ابی طالب علیه‌السلام است. امام صادق و امام رضا علیهما‌السلام نیز فرمود‌ه‌اند: منظور از «صدق»، محمّد و علی صلوات الله علیهما
