امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتم در حالی که ایشان سوره مائده را تلاوت می‌کرد. به من فرمود بنویس و من هم نوشتم تا به این آیه رسیدم: «إنَّما وَلیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسولُهُ وَالَّذینَ آمَنوا»{ولیّ شما، تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آورده‌اند}(مائده/55). آنگاه رسول
عبدالله بن عطا: در محضر امام باقر علیه السلام در مسجدالنبی نشسته بودم، در حالی که عبدالله بن سلام در صحن مسجد نشسته بود. عرض کردم: قربانت شوم، «آنکه علم کتاب نزد اوست»، همین مرد است؟ ایشان فرمود: خیر، او دوست شما علی بن ابی طالب است که آیه «إنَّما
سُدّی کبیر: پس از نزول آیه [اکمال(مائده/3)]، خداوند هیچ آیه‌ای درباره حلال یا حرام نازل نفرمود… نقل است وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُم اللّهَ و رَسولَه»(مائده/55) نازل شد، خداوند متعال به پیامبر فرمان داد که ولایت علی علیه‌السلام را آشکار کند. اما پیامبر به دلیل شناختی که از فساد دل‌های آنان
از امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ وَ الَّذینَ ءامَنواْ…» آمده که: جمعی از یهودیان از جمله: عبدالله بن سلام، أسد، ثعلبه، ابن یامین و ابن صوریا اسلام آوردند. اینان نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده و عرض کردند: ای پیامبر خدا، موسی،
در نامه‌ای که امام علی النقی علیه‌السلام در باب جبر و اختیار به مردم اهواز نوشته می‌فرماید: صحیح‌ترین روایتی که قرآن بر آن مهر تأیید زده است، روایتی است اجماعی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله که در آن می‌فرماید: «من دو جانشین بعد از خودم برایتان بر
ابن عباس: روزی عبدالله بن سلام و جماعتی از یهودیان مسلمان شده به ملاقات رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده و عرض کردند: یا رسول الله؛ خانه‌های ما دور از اینجاست و جز مسجد جایی برای گفتگو نمی‌یابیم. قوم ما چون دریافتند ما خدا و رسول او را
عمار یاسر: علی بن ابی طالب در حال خواندن نافله بود که در حالت رکوع سائلی نزد وی آمد. پس انگشتری خود را در آورد و به سائل داد. سپس نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده و آن حضرت را از موضوع آگاه نمود. آنگاه آیه: «إنَّما
ابن أبی یعفور: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: آیا دینی را که با آن خدا را پرستش می‌کنم بر تو عرضه دارم؟ فرمود: آری. عرض کردم : «أشهد أن لا إله اِلّا الله وَ أشهَدُ أنّ محمّداً رسول الله، اقرار می‌کنم به آنچه از جانب خدا آمده است.» سپس
امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید: مقصود از آیه «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ» امامان هستند.
امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ…» نازل شد، جمعی از صحابه در مسجد مدینه گرد آمده و نظر یکدیگر درباره این آیه را جویا می‌شدند. یکی گفت: ما اگر این آیه را نپذیریم، تمام آیات قرآن را نپذیرفته‌ایم، و اگر بدان ایمان آوریم، زیر بار ذلتی
