أصبغ بن نباته: همراه امیرالمؤمنین علیه السلام نماز صبح را خواندیم. مردی که لباس سفر بر تن داشت آمد به سمت ما آمد. علی علیه السلام فرمود: اهل کجایی؟ گفت: شام. فرمود: چه چیزی تو را این جا آورده؟ گفت: حاجتی دارم. فرمود: به من بگو، اگر هم نمی‌گویی من
علی علیه السلام به عَمرو بن حَمِق خُزاعی گفت: کجا می‌روی ای عمرو؟ گفت: در میان قومم. حضرت فرمود: در میان آن‌ها نرو. گفت: پس نزد بنی کنانه که همسایه ما هستند بروم؟ علی علیه‌السلام فرمود: نه. گفت: آیا به ثقیف بروم؟ امیرالمؤمنین فرمود: با معرّه و مجرّه چه می‌کنی؟
امام صادق علیه السّلام: علی بن أبی طالب بر منبر کوفه مشغول سخنرانی بود که از انتهای مسجد مار بزرگی وارد شد، مردم با کفش‌های خود به آن حمله‌ور شدند. علی علیه السّلام به ایشان فرمود: صبر کنید، خدا رحمتتان کند، این مار مأمور است. لذا مردم دست از آن
ابن عباس: رسول خدا صلی الله علیه و آله دست من و دست امیرمؤمنان علی بن أبی طالب علیه السّلام را گرفت و ما را به بالای کوه «ثبیر» برد، چند رکعت نماز خواند و سپس دستان خود را به سوی آسمان بلند کرد و فرمود: «خداوندا، موسی بن عمران
امام صادق علیه‌السلام: علی علیه‌السلام خدمتکاری به اسم قنبر داشت و او حضرت را بسیار دوست می داشت، به گونه‌ای که هنگامی که علی علیه‌السلام بیرون می رفت او با شمشیر پشت سر ایشان از حضرت محافظت می کرد. علی علیه‌السلام شبی او را دید و فرمود: ای قنبر تو
امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ…» نازل شد، جمعی از صحابه در مسجد مدینه گرد آمده و نظر یکدیگر درباره این آیه را جویا می‌شدند. یکی گفت: ما اگر این آیه را نپذیریم، تمام آیات قرآن را نپذیرفته‌ایم، و اگر بدان ایمان آوریم، زیر بار ذلتی
حارث بن مغیره نصری: از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ أذانٌ مِنَ اللهِ وَ رَسولِهِ إلَی النّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْأکْبَر» پرسیدم. ایشان فرمود: این نامی است که خداوند عزّوجل به علی علیه‌السلام در آسمان داده است. زیرا او از جانب خداوند، آیات برائت را بر مشرکان خواند و این
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رفتم. ایشان فرمود: ای علی، به خدا سوگند من از تو راضی هستم، پروردگارت هم از تو راضی است و هر زن و مرد مؤمنی نیز تا قیام قیامت از تو راضی است. گفتم: یا رسول الله، آیا [غیر مستقیم]،
امام حسن بن علی علیهماالسلام: أشعث بن قیس کندی در خانه‌اش مأذنه‌ای بنا کرد و زمانی که در ساعات نماز، صدای اذان را از مسجد جامع کوفه می‌شنید، بالای مأذنه می‌رفت و فریاد می‌زد: ای مرد، واقعا که تو دروغ‌گو و ساحر هستی! پدرم نیز او را زبانه آتش می‌نامید.
محمد بن موسی عَنَزی: مالک بن ضَمرَه رواسی از اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام بود و از کسانی که از جانب ایشان علم فراوانی آموخته بود. همچنین هم‌نشین ابوذر بود و از علم او نیز آموخته بود. در زمان بنی امیه می‌گفت: خدایا مرا یکی از آن سه نفر قرار نده.
