از امام صادق علیه‌السلام در خصوص آیه «أمْ نَجعَلُ الَّذینَ ءامَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ کَالْمُفْسِدینَ فِی الْأرْضِ أمْ نَجعَلُ الْمُتَّقینَ کَالْفُجّارِ * کِتابٌ أنزَلْناهُ إلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّروا ءایاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُوْلُواْ الْألْباب»{آیا کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای خوب کرده‌اند، با جماعت فاسد یکی می‌کنیم؟! آیا باتقوایان را مثل
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: به خدا قسم، محاسنم از بالای آن -به موی سفید جلوی پیشانی‌اش اشاره کرد- خضاب خواهد شد. بدبخت‌ترین مردم از این که آن را با خون خضاب کند، باز داشته نمی‌شود. در جای دیگری فرمود: ماه رمضان فرا میرسد و آسیاب شیطان در آن به گردش درمی‌‌آید. بدانید
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در وصف حمله مغول: آنان را می‌بینم که با چهره‌هایی مانند سپرهای چکش خورده، لباس‌هایی از دیباج و حریر پوشیده‌اند و اسب‌های اصیل را یدک می‌کشند. آن‌چنان کشتار و خونریزی دارند که مجروحان از روی بدن کشتگان حرکت می‌کنند و فراریان از اسیرشدگان کمترند. یکی از اصحاب گفت:
جویریه بن مُسهِر: علی علیه السلام شبانه ما را از کربلا به فرات حرکت داد، وقتی به بابل رسیدیم به من گفت: نام این مکان چیست ای جویریه؟ گفتم: این‌جا بابل است ای امیرالمؤمنین. گفت: آیا غیر از این است که بر هیچ نبی و وصی نبی جایز نیست که
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: سه نفر به خاطر من هلاک می‌شوند: 1- لعن‌کننده من و شنونده آن، 2- کسی که درباره من غلو کند و 3- حاکِم ستمگری که به واسطه لعن من به او ابراز لطف کنند و پیش او از دین من ابراز بیزاری کنند و اصل و نسب
حبشی بن جناده: نزد ابوبکر نشسته بودم که مردی آمد و گفت: ای خلیفه رسول خدا، پیامبر به من وعده داد تا سه مشت خرما به من دهد. ابوبکر گفت: علی را صدا بزنید. وقتی علی علیه السلام آمد به او گفت: رسول خدا به این مرد قول داده است
ابو أمامه باهلی نزد معاویه رفت و معاویه او را مقرب و نزدیک خود ساخت، آنگاه به خوردن غذا فرا خواند، و او را با دستش طعام داد و با دست خودش بر سر و صورتش عطر زد، و دستور داد تا کیسه ای دینار بیاورند و به او داد.
ابوبکر درباره آیه مباهله می‌گوید: خبر آمد که رسول خدا صلی الله علیه و آله دست حسن را گرفته و حسین را در آغوش گرفته و به سینه چسبانده و علی و فاطمه صلوات الله علیهم پشت سر ایشان، برای مباهله نزد مسیحیان نجران رفته است. از این رو، این
امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ» فرمود: علی بن ابی طالب با ولید بن عقبه با هم مشاجره کردند. در این مشاجره ولید بن عقبۀ فاسق به علی علیه‌السلام گفت: به خدا سوگند که من از تو فصیح‌تر، در کار با
ابن مسعود: در مسجد رسول الله صلی الله علیه و آله نزد امیرالمؤمنین علیه السلام نشسته بودم که مردی صدا زد: چه کسی مرا نزد مردی عالم راهنمایی می‌کند؟ گفتم: ای مرد، آیا سخن پیامبر را شنیده‌ای که فرمود: «من شهر علم هستم و علی درِ آن است»؟ گفت: بله.
