امیرالمؤمنین علیه‌السلام: روز غدیر یک روز بزرگ‌منزلت است که در آن فرج حاصل شد، رفعت منزلت در این روز معلوم و حجّت‌ها استوار شد. امروز روز روشنگری و آشکار شدن حق و روز رونمایی از مقام بلند است. روز کمال دین و روز عهد و پیمان گرفتن و عهد نمودن
امام رضا علیه‌السلام: شهرت روز غدیر در آسمان بیشتر از شهرت آن در زمین است، و خداوند متعال در فردوس قصری دارد که آجرهای آن، یکی از نقره و یکی از طلاست و صدهزار گنبد سرخ و صدهزار خیمه از یاقوت سبز دارد، خاکش از مُشک و عنبر است و
وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، ولایت علی علیه‌السلام را در غدیرخم ابلاغ فرمود و این خبر در همه جا پخش شد، حارث بن نعمان فهری(1) آمد و گفت: ای محمّد! به ما دستور دادی که شهادتین را به زبان بیاوریم و نماز و روزه و حج انجام دهیم و زکات بپردازیم،
امام کاظم علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، مردم را به پذیرش ولایت علی علیه‌السلام دعوت کرد، اما آنان به او تهمت زدند و از پیش او رفتند. خداوند نیز آیات «قُلْ إنّی لا أمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَدًا * قُلْ إنّی لَن یُجیرَنی مِنَ اللَّهِ أحَدٌ وَ لَنْ أجِدَ مِن
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «قالَ الَّذینَ لا یَرْجونَ لِقاءَنا ائْتِ بِقُرْءَانٍ غَیْرِ هٰذا أوْ بَدِّلْه»{کسانی که به دیدار ما امید ندارند می‌گویند: «قرآن دیگری جز این بیاور، یا آن را عوض کن.»}(یونس/15) فرمود: این سخن دشمنان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پشت سرش بود، وقتی می‌دیدند که آن حضرت به سخنان
امام باقر علیه‌السلام: [پس از اعلام ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام توسط پیامبر صلی الله علیه وآله در غدیر،] معاویه بلند شد، با غرور و خشم از مجلس بیرون رفت، در حالی که دست راستش در دست ابوموسی اشعری و دست چپش در دست مغیرة بن شعبه بود و در همان حال
سید مرتضی در «التنزیه»: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله امیرالمؤمنین علیه‌السلام را به امامت منصوب فرمود، در همان ابتدا، جمعی از قریش پیش او آمدند و گفتند: یا رسول الله، مردم هنوز نومسلمان‌اند و رضایت نمی‌دهند که نبوّت برای تو و امامت برای پسر عمویت باشد! اگر دیگری را به جای او
عمر بن یزید از امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه «قُلْ إنَّما أعِظُکُم بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی»{بگو: «من فقط به شما یک نصیحت می‌کنم که دو به دو و تنهایی برای خدا به پا خیزید.}(سبأ/46) پرسید. حضرت پاسخ فرمود: منظور توصیه به ولایت است. پرسید: چگونه؟ امام
امام صادق علیه‌السلام: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «مَن کُنتُ مولاهُ فعلیٌّ مولاه»، یکی از مخالفین گفت: نه به خدا قسم! خدا به او چنین فرمانی نداده و او این سخن را از خود به خدا نسبت می‌دهد! خدای متعال در پاسخ چنین نازل فرمود: «وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأقاویلِ
براء بن عازب: وقتی همراه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از حجّة‌الوداع برگشتیم، در غدیرخُم بودیم که پیامبر صدا زد: نماز جماعت. زیر دو درخت برای پیامبر جارو زده شد. پس از آن، دست علی علیه‌السلام را بالا برد و فرمود: آیا من مقدم‌تر از مؤمنان به خودشان نیستم؟! مردم گفتند: بله
