خانوادگی

فضیل بن یسار: امام باقر علیه‌السلام آیه «فَلَمّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سیئَتْ وُجوهُ الَّذینَ کَفَرواْ وَ قیلَ هذَا الَّذی کُنتُم بِهِ تَدَّعون»{هنگامی که آن را از نزدیک می‌بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‌شود، و به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید»}(ملک/27) را تلاوت نمود

امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «فَلَمّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سیئَتْ وُجوهُ الَّذینَ کَفَرواْ وَ قیلَ هذَا الَّذی کُنتُم بِهِ تَدَّعون»{هنگامی که آن را از نزدیک می‌بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‌شود، و به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید»}(ملک/27) فرمود: وقتی [در قیامت] «لواء

امام سجاد علیه‌السلام: وقتی روز قیامت برپا شود، دو تخت آراسته و فاخر از بهشت می‌آورند و بر لبه جهنم قرار می‌دهند. بعد، علی علیه‌السلام می‌آید و بر روی آن‌ها می‌نشیند. وقتی نشست، می‌خندد، و وقتی خندید، جهنّم زیر و رو می‌شود! بعد، آن دو نفر بیرون آورده می‌شوند و

مجاهد بن جبر: عده‌ای از اهل قریش در حیاط کعبه می‌نشستند و به صحابه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله اشاره می‌کردند و آنان را مسخره می‌کردند. روزی علی علیه‌السلام به همراه تعدادی از اصحاب پیامبر(ص) از کنار آنان عبور می‌کردند که مورد ریشخند و تمسخر آنان قرار گرفتند. آن‌ها به هم چشمک می‌زدند

عبایة بن ربعی: علی علیه‌السلام در حال عبور از کنار جمعی از قریش بود. در حالی که به یکدیگر چشمک می‌زدند، گفتند: نگاه کنید، این همان کسی است که محمد(ص) او را انتخاب کرده و از بین اعضای خانواده‌اش او را بر دیگران ترجیح داده است. خدا هم این آیات

جابر بن عبدالله انصاری: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم و صحابه درباره بهشت گفت‌وگو می‌کردند. پیامبر(ص) فرمود: اولین کسی که وارد بهشت می‌شود، علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است. ابودجانه انصاری گفت: یا رسول الله، به ما فرموده بودید که بهشت تا زمانی که شما وارد آن نشده باشی بر پیامبران

ابوعبدالرحمان سلمی: من چهار فضیلت از علی بن ابی‌طالب حفظ هستم ولی فقط به خاطر حسادت آن‌ها را به زبان نمی‌آورم. به او گفتند: آن چهار فضیلت کدام است؟ گفت: آیه «الَّذینَ یُنفِقونَ أمْوالَهُم بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانیَةً فَلَهُمْ أجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا

امام باقر علیه‌السلام: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در میان یارانش نشسته بود که علی علیه‌السلام با لباسی کهنه و پاره که قسمتی از بدن او را نشان می‌داد، وارد شد و در نزدیکی پیامبر(ص) نشست. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله کمی به او خیره شد و سپس این آیه را تلاوت فرمود:

امام صادق علیه‌السلام در شأن نزول آیه «وَ مَثَلُ الَّذینَ یُنفِقونَ أمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَتَثْبِیتًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ کمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أصابَهَا وابِلٌ فَآتَتْ أُکلَهَا ضِعْفَینِ فَإنْ لَمْ یصِبْها وابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِما تَعْمَلونَ بَصیر»{کسانی که اموالشان را برای به‌دست‌آوردن رضایت خدا و قرص‌کردن دل و قوی‌کردنِ وجودشان در راه