علی علیه‌السلام: در قرآن آیه‌ای هست که پیش از من کسی بدان عمل نکرده و بعد از من هم کسی به آن عمل نخواهد کرد و این آیه ، آیه «نجوا» می‌باشد. وقتی این آیه نازل شد، من یک دینار داشتم که آن را با ده درهم عوض کردم و
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «وَ أنَّ هذا صِراطی مُسْتَقیمًا فَاتَّبِعوهُ وَ لا تَتَّبِعواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَن سَبیلِه»{[بدانید] این است راه راست من پس، از آن پیروی کنید. و از راه ها[ی دیگر] که شما را از راه وی پراکنده می سازد پیروی نکنید.}(انعام/153) فرمود: آیا می‌دانید «صراطی مستقیما»
جابر بن عبدالله انصاری: امام باقر علیه‌السلام درباره معنی «سَبیلِ اللَّهِ» در آیه «وَ لَئِن قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أوْ مُتُّم …»{اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید…}(آل عمران/157) فرمود: جابر، آیا می‌دانی «سبیل الله» چیست؟ عرض کردم: نه به خدا، اکنون آن را از شما می‌شنوم! فرمود: «سبیل
امام باقر علیه‌السلام: علی علیه‌السلام نشانه‌ای برای محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله است و محمّد به ولایت علی دعوت می‌کند. مگر سخن رسول خدا را نشنیده‌ای که می‌فرماید: «مَن کُنتُ مَولاهُ فَعَلیٌّ مولاهُ اللَّهمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مِن عاداهُ»؟! پس خداوند دوستدارِ دوستدار او و دشمنِ دشمن او شد. اما اینکه
امام باقر علیه‌السلام در مورد تأویل آیات «حَتّىٰ إذا جاءَنا قالَ يا لَيْتَ بَيْني وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرينُ * وَلَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكونَ * أفَأنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَنْ كانَ في ضَلالٍ مُبينٍ * فَإِمّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمونَ»{تا زمانی که
«… ما کُنتَ تَدْری مَا الْکِتابُ وَ لَا الْایمانُ وَ لٰکِن جَعَلْناهُ نُورًا نَهدی بِهِ مَن نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إنَّکَ لَتَهْدی إلیٰ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ * صِراطِ اللَّهِ الَّذی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأرْضِ ألا إِلَی اللَّهِ تَصیرُ الْأُمورُ»{تو پیش از این نمی‌دانستی کتاب و ایمان چیست؛
امام کاظم علیه‌السلام آیات اول تا پنجم[به جز آیه چهارم] سوره منافقون را اینگونه معنا فرموده‌اند: «إِذا جاءَکَ الْمُنافِقونَ قالوا نَشْهَدُ إنَّکَ لَرَسولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إنَّکَ لَرَسولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إنَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبونَ * اتَّخَذوا أیْمانَهُمْ جُنَّهً فَصَدّوا عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إنَّهُمْ ساءَ ما کانوا یَعْمَلُونَ * ذلِکَ
أسماء بنت عُمیس: همراه رسول الله در – الضهیاء یا الصهباء نزدیک خیبر- بودیم. رسول الله نماز ظهر را خواند و علی علیه السلام را فرا خواند و از او برای انجام کاری یاری خواست. عصر فرا رسید و پیامبر برخاست و نماز عصر خواند. علی علیه السلام آمد و
عبدالله بن موسی: دو مرد در مورد امامت به مشاجره پرداختند و به داوری شریک بن عبدالله رضایت داده، نزد وی آمدند. شریک گفت: مرا اعمش از شقیق از سلمه از حذیفة بن یمان روایت کرده که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «خداوند عزّوجل علی را ستون خیمه
ابن عباس: شنیدم رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌‌فرمود: هرکس خدای متعال را در حالی ملاقات کند که منکر ولایت علی بن أبی طالب علیه السّلام باشد، خدا را در حالی که از او خشمگین است و چیزی از اعمال او را نمی‌‌پذیرد دیدار خواهد کرد و هفتاد
