«… ما کُنتَ تَدْری مَا الْکِتابُ وَ لَا الْایمانُ وَ لٰکِن جَعَلْناهُ نُورًا نَهدی بِهِ مَن نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إنَّکَ لَتَهْدی إلیٰ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ * صِراطِ اللَّهِ الَّذی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأرْضِ ألا إِلَی اللَّهِ تَصیرُ الْأُمورُ»{تو پیش از این نمی‌دانستی کتاب و ایمان چیست؛
امام کاظم علیه‌السلام آیات اول تا پنجم[به جز آیه چهارم] سوره منافقون را اینگونه معنا فرموده‌اند: «إِذا جاءَکَ الْمُنافِقونَ قالوا نَشْهَدُ إنَّکَ لَرَسولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إنَّکَ لَرَسولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إنَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبونَ * اتَّخَذوا أیْمانَهُمْ جُنَّهً فَصَدّوا عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إنَّهُمْ ساءَ ما کانوا یَعْمَلُونَ * ذلِکَ
امام صادق علیه السّلام: علی بن أبی طالب بر منبر کوفه مشغول سخنرانی بود که از انتهای مسجد مار بزرگی وارد شد، مردم با کفش‌های خود به آن حمله‌ور شدند. علی علیه السّلام به ایشان فرمود: صبر کنید، خدا رحمتتان کند، این مار مأمور است. لذا مردم دست از آن
ابن عباس: رسول خدا صلی الله علیه و آله دست من و دست امیرمؤمنان علی بن أبی طالب علیه السّلام را گرفت و ما را به بالای کوه «ثبیر» برد، چند رکعت نماز خواند و سپس دستان خود را به سوی آسمان بلند کرد و فرمود: «خداوندا، موسی بن عمران
امام صادق علیه‌السلام: علی علیه‌السلام خدمتکاری به اسم قنبر داشت و او حضرت را بسیار دوست می داشت، به گونه‌ای که هنگامی که علی علیه‌السلام بیرون می رفت او با شمشیر پشت سر ایشان از حضرت محافظت می کرد. علی علیه‌السلام شبی او را دید و فرمود: ای قنبر تو
امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ…» نازل شد، جمعی از صحابه در مسجد مدینه گرد آمده و نظر یکدیگر درباره این آیه را جویا می‌شدند. یکی گفت: ما اگر این آیه را نپذیریم، تمام آیات قرآن را نپذیرفته‌ایم، و اگر بدان ایمان آوریم، زیر بار ذلتی
حارث بن مغیره نصری: از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ أذانٌ مِنَ اللهِ وَ رَسولِهِ إلَی النّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْأکْبَر» پرسیدم. ایشان فرمود: این نامی است که خداوند عزّوجل به علی علیه‌السلام در آسمان داده است. زیرا او از جانب خداوند، آیات برائت را بر مشرکان خواند و این
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رفتم. ایشان فرمود: ای علی، به خدا سوگند من از تو راضی هستم، پروردگارت هم از تو راضی است و هر زن و مرد مؤمنی نیز تا قیام قیامت از تو راضی است. گفتم: یا رسول الله، آیا [غیر مستقیم]،
امام حسن بن علی علیهماالسلام: أشعث بن قیس کندی در خانه‌اش مأذنه‌ای بنا کرد و زمانی که در ساعات نماز، صدای اذان را از مسجد جامع کوفه می‌شنید، بالای مأذنه می‌رفت و فریاد می‌زد: ای مرد، واقعا که تو دروغ‌گو و ساحر هستی! پدرم نیز او را زبانه آتش می‌نامید.
محمد بن موسی عَنَزی: مالک بن ضَمرَه رواسی از اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام بود و از کسانی که از جانب ایشان علم فراوانی آموخته بود. همچنین هم‌نشین ابوذر بود و از علم او نیز آموخته بود. در زمان بنی امیه می‌گفت: خدایا مرا یکی از آن سه نفر قرار نده.
