ابن عباس: وقتی حمزه(ع) در جنگ اُحد به شهادت رسید و امیرالمؤمنین علیه‌السلام از موضوع باخبر شد، فرمود: «إنّا لله و إنّا إلیه راجعون». بعد آیات «الَّذینَ إذا أصابَتْهُم مُصیبَةٌ قالواْ إنّا لِلَّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعونَ * أُوْلٰئکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِن رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُوْلٰئکَ هُمُ الْمُهْتَدون»{آنهایی که
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: این اُمّت، به هفتاد و سه فرقه پراکنده می‌شوند که هفتاد و دو فرقه از آنها در آتش‌اند و یکی در بهشت است. اینها همان کسانی هستند که خدای متعال فرمود: «وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ یَهْدونَ بِالْحَقِّ وَ بِه یَعْدِلون»{از آنهایی که آفریده‌ایم، گروهی به حق هدایت
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره آیه «أحَسِبَ النّاسُ أن یُتْرَکواْ أن یَقولواْ آمَنّا وَ هُمْ لا یُفْتَنونَ»{آیا مردم فکر می‌کنند که تا گفتند ایمان آوردیم، رها می‌شوند و امتحان نمی‌شوند؟}(عنکبوت/2) سؤال کردم که منظور از این فتنه چیست؟ ایشان فرمود: این آیه درباره تو است. با تو
جابر بن عبدالله انصاری: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: مردم از درختان مختلف هستند، و من و علی(ع) از یک درخت هستیم. بعد، پیامبر(ص) آیه «وَ جَنّاتٌ مِنْ أعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخیلٌ صِنْوانٌ وَ غَیْرُ صِنْوانٍ یُسْقیٰ بِماءٍ واحِد»{باغهایی از انگور و زراعت و نخلها، که گاه بر یک پایه
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإحْسانِ وَ إیتاءِ ذِی الْقُرْبیٰ وَ یَنْهیٰ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنکَرِ وَ الْبَغْیْ»{خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد و از فحشا و منکر و ظلم، نهی می‌کند.}(نحل/90) فرمود: منظور از «عدل»، شهادت «لا إله إلّا
امام باقر علیه‌السلام: منظور از آیه «أُوْلٰئِکَ یُسارِعونَ فِی الْخَیْرات»{چنین کسانی در کارهای خیر شتاب می‌کنند و از دیگران سبقت می‌گیرند}(مؤمنون/61) علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است که هیچ کس نتوانست از او سبقت بگیرد در خیرات.
قتاده بن دعامه: حسن بَصری این جمله را می‌گفت: «صِراطُ عَلیٍّ مُستَقیم». به او گفتم: معنای این جمله چیست؟ گفت: این جمله می‌گوید: این راه و دین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است، راه و دینی مستقیم. پس، از او پیروی کنید و به او متمسک شوید که راهی روشن است
ابن عباس درباره آیه «فَسْئَلواْ أهْلَ الذِّکْرِ إن کُنتُمْ لا تَعْلَمون»{اگر نمی‌دانید، از اهل دانش و اطلاع بپرسید}(نحل/43) می‌گوید: منظور از «اهل ذکر»، اهل‌بیت محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله یعنی محمّد، علی، فاطمه، حسن و حسین صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین هستند که اهل عقل و علم و سخنوری بودند. آنها اهل بیت نبوّت هستند و معدن
امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام درباره آیه «وَ إنّی لَغَفّارٌ لِمَن تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحًا ثُمَّ اهْتَدیٰ»{من هر که را توبه کند، و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت شود، می‌آمرزم}(طه/۸۲) فرمود: یعنی به ولایت ما هدایت شود.
امام موسی کاظم علیه‌السلام درباره مفهوم آیه «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرون»{نون، قسم به قلم و آنچه می‌نویسند}(قلم/1) فرمود: «ن» یکی از نام‌های رسول خدا صَلی الله علیهِ است و «قلم» نامی از نام‌های امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.
