ابن عباس : آیه «وَ یُطعِمونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسکیناً وَ یَتیماً وَ أسیرا» در حق علی و فاطمه سلام الله علیهما و خدمتکارشان نازل شده است. سبب نزول آیه نیز آن بوده است که آن‌ها به دیدار پیامبر صلی الله علیه و آله رفتند و او به هرکدامشان یک
از امام صادق علیه‌السلام در خصوص آیه «أمْ نَجعَلُ الَّذینَ ءامَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ کَالْمُفْسِدینَ فِی الْأرْضِ أمْ نَجعَلُ الْمُتَّقینَ کَالْفُجّارِ * کِتابٌ أنزَلْناهُ إلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّروا ءایاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُوْلُواْ الْألْباب»{آیا کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای خوب کرده‌اند، با جماعت فاسد یکی می‌کنیم؟! آیا باتقوایان را مثل
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: به خدا قسم، محاسنم از بالای آن -به موی سفید جلوی پیشانی‌اش اشاره کرد- خضاب خواهد شد. بدبخت‌ترین مردم از این که آن را با خون خضاب کند، باز داشته نمی‌شود. در جای دیگری فرمود: ماه رمضان فرا میرسد و آسیاب شیطان در آن به گردش درمی‌‌آید. بدانید
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در وصف حمله مغول: آنان را می‌بینم که با چهره‌هایی مانند سپرهای چکش خورده، لباس‌هایی از دیباج و حریر پوشیده‌اند و اسب‌های اصیل را یدک می‌کشند. آن‌چنان کشتار و خونریزی دارند که مجروحان از روی بدن کشتگان حرکت می‌کنند و فراریان از اسیرشدگان کمترند. یکی از اصحاب گفت:
ابوذر غفاری: سیدم محمد صلی الله علیه و آله را دیدم که شبی به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: وقتی فردا شد به سوی کوه‌های بقیع برو و در جای بلندی از زمین بایست، وقتی خورشید تابید به آن سلام کن. خدای تعالی به او امر کرده که به خاطر آن‌چه
ابونعیم فضل بن دُکین به بغداد آمد و در محله‌ای به نام «رُمیله» ساکن شد. اصحاب حدیث گرد او جمع شدند و تختی برای وی نهادند که بر آن نشسته و به موعظه کردن مردم پرداخت. تذکّر می‌داد و احادیثی را برای ایشان روایت می‌کرد در حالی که روزگار بسیار
عبدالله بن حویه العبدی: دو نفر نزد عمر آمدند و در مورد طلاق کنیز از او سؤال پرسیدند. عمر پشت سرش را نگاه کرد و سپس نگاهش را متوجه علی علیه السلام کرد و گفت: ای مرد بی مو نظرت چیست؟ علی علیه السلام با انگشتانش اشاره کرد و انگشت
امیرالمؤمنین علیه‌السلام به همراه تعدادی از صحابه در مسجد نشسته بود. آن ها به حضرت گفتند: ای امیرالمؤمنین با ما سخن بگو. حضرت فرمود: وای بر شما، سخن من بر شما سخت و دشوار است و جز عالِمان آن را نمی فهمند. گفتند: باید برای ما سخن بگویی. فرمود: با
ابوبکر درباره آیه مباهله می‌گوید: خبر آمد که رسول خدا صلی الله علیه و آله دست حسن را گرفته و حسین را در آغوش گرفته و به سینه چسبانده و علی و فاطمه صلوات الله علیهم پشت سر ایشان، برای مباهله نزد مسیحیان نجران رفته است. از این رو، این
امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ» فرمود: علی بن ابی طالب با ولید بن عقبه با هم مشاجره کردند. در این مشاجره ولید بن عقبۀ فاسق به علی علیه‌السلام گفت: به خدا سوگند که من از تو فصیح‌تر، در کار با
