امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «قالَ الَّذینَ لا یَرْجونَ لِقاءَنا ائْتِ بِقُرْءَانٍ غَیْرِ هٰذا أوْ بَدِّلْه»{کسانی که به دیدار ما امید ندارند می‌گویند: «قرآن دیگری جز این بیاور، یا آن را عوض کن.»}(یونس/15) فرمود: این سخن دشمنان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پشت سرش بود، وقتی می‌دیدند که آن حضرت به سخنان
امام باقر علیه‌السلام: [پس از اعلام ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام توسط پیامبر صلی الله علیه وآله در غدیر،] معاویه بلند شد، با غرور و خشم از مجلس بیرون رفت، در حالی که دست راستش در دست ابوموسی اشعری و دست چپش در دست مغیرة بن شعبه بود و در همان حال
سید مرتضی در «التنزیه»: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله امیرالمؤمنین علیه‌السلام را به امامت منصوب فرمود، در همان ابتدا، جمعی از قریش پیش او آمدند و گفتند: یا رسول الله، مردم هنوز نومسلمان‌اند و رضایت نمی‌دهند که نبوّت برای تو و امامت برای پسر عمویت باشد! اگر دیگری را به جای او
عمر بن یزید از امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه «قُلْ إنَّما أعِظُکُم بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی»{بگو: «من فقط به شما یک نصیحت می‌کنم که دو به دو و تنهایی برای خدا به پا خیزید.}(سبأ/46) پرسید. حضرت پاسخ فرمود: منظور توصیه به ولایت است. پرسید: چگونه؟ امام
امام صادق علیه‌السلام: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «مَن کُنتُ مولاهُ فعلیٌّ مولاه»، یکی از مخالفین گفت: نه به خدا قسم! خدا به او چنین فرمانی نداده و او این سخن را از خود به خدا نسبت می‌دهد! خدای متعال در پاسخ چنین نازل فرمود: «وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأقاویلِ
براء بن عازب: وقتی همراه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از حجّةالوداع برگشتیم، در غدیرخُم بودیم که پیامبر صدا زد: نماز جماعت. زیر دو درخت برای پیامبر جارو زده شد. پس از آن، دست علی علیه‌السلام را بالا برد و فرمود: آیا من مقدم‌تر از مؤمنان به خودشان نیستم؟! مردم گفتند: بله
کُمیت، در حضور امام باقر علیه‌السلام این ابیات را قرائت کرده است: – روز اجتماع در غدیرخم چه روز ارجمندی بود، که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مقام ولایت و امامت را برای ما آشکار فرمود، البته اگر اطاعت شود! – ولی این مردم آن را خرید و فروش کردند، و امر خطیری
سُدّی کبیر: پس از نزول آیه [اکمال(مائده/3)]، خداوند هیچ آیه‌ای درباره حلال یا حرام نازل نفرمود… نقل است وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُم اللّهَ و رَسولَه»(مائده/55) نازل شد، خداوند متعال به پیامبر فرمان داد که ولایت علی علیه‌السلام را آشکار کند. اما پیامبر به دلیل شناختی که از فساد دل‌های آنان
امام صادق علیه‌السلام: وقتی خداوند آیه «یا أیُّهَا الرَّسولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إلَیکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»(مائده/67) را بر پیامبرش نازل کرد، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، دست علی علیه‌السلام را بالا برد و فرمود: ای مردم، همه پیامبران گذشته، پس از سپری شدن دوره حیات دنیوی،
امام باقر علیه‌السلام: هنگامی که جبرئیل در حجّةالوداع با اعلان امر علی بن ابی طالب علیه‌السلام بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل شد و آیه «یا أیُّهَا الرَّسولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إلَیکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النّاس»{ای پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو
