ابن عباس درباره آیه «إذْ تُصْعِدونَ وَ لا تَلْوونَ عَلیٰ أحَدٍ وَالرَّسولُ یَدْعوکُم»{به یاد آورید زمانی را که در حال فرار از کوه بالا می‌رفتید و به هیچ کس توجه نمی‌کردید و پیامبر، شما را از پشت سرتان صدا می‌کرد.}(آل عمران/153): در جنگ اُحد مردم به سرعت از دور رسول
ابن عباس در مورد آیات «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَالرّوحُ فیها بِإذْنِ رَبِّهِم مِن کُلِّ أمْرٍ سَلامٌ هِیَ حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ»{در آن شب فرشتگان با روح، به فرمان پروردگارشان، برای هر کاری که مقرّر شده است فرود می‌آیند. آن شب تا دَمِ صُبح، صلح و سلام است}(قدر/4-5): رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هفت ماه
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: هر گروهی از مشرکان که نافرمانی کردند، آنان را با تیر خدا زدم. سؤال شد تیر خدا چیست؟ ایشان فرمود: علی بن أبی طالب(ع) است، او را به هر جنگی فرستادم دیدم که جبرئیل(ع) در سمت راست، میکائیل(ع) در سمت چپ و عزرائیل(ع) در جلوی او قرار
اصبغ بن نباته: علی علیه السلام به تنهایی از مدینه خارج شد. وقتی هفت روز از رفتنش گذشت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در حالی که گریه می‌کرد فرمود: خدایا، نور چشمم، قوت بدنم، پسرعمویم و برطرف‌کننده ناراحتیم را برگردان. و بعد از آن، بهشت را برای هر کسی که خبر بازگشت علی(ع)
ابن عباس: در جنگ بدر ابلیس به شکل سراقة بن مالک در آمده بود و سپاه کفار را برای جنگ با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به پیش می‌برد. خداوند متعال به جبرئیل علیه‌السلام دستور داد و او هم به همراه هزار فرشته پیش پیامبر رفت. جبرئیل سمت راست امیرالمؤمنین قرار گرفت و
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: یا علی، تو برادر منی و من برادر تو. من برای نبوّت برگزیده شده‌ام و تو برای امامت انتخاب شده‌ای. من صاحب تنزیل قرآنم و تو صاحب تأویل آن و من و تو پدران این اُمّت هستیم. ای علی، تو وصی و جانشین، وزیر، وارث و
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: ای مردم، قسم به خدایی که مرا به نبوّت مبعوث کرد و بر همه موجودات برتری داد، علی(ع) را به عنوان نمونه و الگو در زمین معرفی نکردم مگر بعد از آنکه خداوند او را در آسمان‌ها مدح کرده بود و پذیرش ولایت او را بر فرشتگان
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله خطاب به امیرالمؤمنین علیه‌السلام: سه چیز به تو داده شد که به من داده نشده است؛ پدر زنی مانند من، همسری همچون فاطمه(س) و فرزندانی مثل حسن و حسین(ع).
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: در روز قیامت، منکر علی علیه‌السلام را می‌آورند در حالی که کور و لال است و در تاریکی‌های قیامت به خود می‌پیچد و فریاد می‌زند: «یا حَسْرَتا عَلى ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللَّهِ»{ای وای بر من از ستم‌ها و کوتاهی‌هایی که در مورد خداوند روا داشتم}(زمر/56) و در
اصمعی: مردی که سرش دچار شکستگی بود به شکایت از علی علیه‌السلام پیش عمر خطاب آمد. علی علیه‌السلام فرمود: او را در حالی دیدم که در حرم خدا به زنان مسلمان نگاه می‌کرد. عمر به آن مرد گفت: برو و دست از شکایت بردار، چون که چشمی از چشمان خدا
