امام صادق علیه‌السلام: جمعی به محضر امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمدند و گفتند: سلام بر تو ای پروردگار ما! علی علیه‌السلام از آن ها خواست تا توبه کنند ولی آنها نکردند. در نتیجه، ایشان چاله‌ای کند و آتشی به پا کرد و در کنار آن چاله، چاله‌ای دیگر درست کرد و بین
ابن ابی الحدید: تیری به پیشانی ربیع بن زیاد حارثی برخورد کرد که هر سال باعث می شد که بینایی او کمتر شود. علی علیه‌السلام به عیادتش رفت و فرمود: ای ابا عبدالرحمن خود را چگونه می‌بینی؟ گفت: ای امیرالمؤمنین اینگونه می‌بینم که اگر اعتقادم جز با از دست رفتن
علی علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا فراخواند و فرمود: «شباهت‌هایی به عیسی بن مریم داری: یهودیان خیبر با وی دشمنی ورزیدند تا جایی که به مادرش بهتان زدند. و مسیحیان در دوستی او چنان افراط کردند که او را فرزند خدا نامیدند». به هوش باشید که
علی علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا صدا زد و فرمود: ای علی، تو شباهت‌هایی با عیسی بن مریم داری: مسیحیان آنقدر در محبّت او غلو کردند که مقامی فراتر از مقامی که داشت به او دادند و یهود چنان در دشمنی با او زیاده‌روی کردند که
