پیامبر صلی الله علیه و آله: خداوند پنج چیز را بر مردم فرض نمود و آن‌ها چهارتای آن را گرفته و یکی را رها کردند که نماز و زکات و روزه و حج است. اصحاب گفتند: پس آن یکی که ترک کردند چیست؟ فرمود: ولایت علی بن أبی طالب. عرض
روزی پیامبر صلی الله علیه و آله به صحابه خود فرمود: کدام یک از شما تمام عمر را روزه می‌گیرد و شب‌ها را به احیا می‌گذراند و قرآن را ختم می‌کند؟ سلمان عرض کرد: من، یا رسول الله. آنگاه یکی از حاضران به خشم آمد و گفت: سلمان مردی از
پیامبر صلی الله علیه و آله: هرکس دوست داشته باشد مانند من زندگی کند و مانند من بمیرد و در بهشت جاویدانی اقامت گزیند که پروردگارم عزّوجل مرا به آن وعده داده، همان بهشتی که خداوند نهال درختان آن را با دست خود کاشته، باید ولایت علی بن أبی طالب
پیامبر صلی الله علیه و آله: هرکس خوشحال می‌شود که حیاتی همچون حیات من و مرگی چون مرگ من داشته باشد و به خانه‌ام در بهشت عدن وارد شود که پروردگارم آن را کاشته و به آن فرمود «باش» و «شد»، باید ولایت علی بن أبی طالب را بپذیرد و
عبدالله بن موسی: دو مرد در مورد امامت به مشاجره پرداختند و به داوری شریک بن عبدالله رضایت داده، نزد وی آمدند. شریک گفت: مرا اعمش از شقیق از سلمه از حذیفة بن یمان روایت کرده که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «خداوند عزّوجل علی را ستون خیمه
رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز عرفه از شهر بیرون آمد و فرمود: ای مردم، خداوند در این روز به شما مباهات کرده تا شما را به طور عام و علی را به طور خاص بیامرزد. سپس فرمود: ای علی، به من نزدیک شو. پس علی علیه
امام صادق علیه السّلام: ولایتمداری من نسبت به علی ابن أبی طالب علیه السّلام نزد من دوست داشتنی‌تر از زاده شدنم از آن حضرت است، زیرا ولایتمداری من برای علی بن أبی طالب یک فرض است ولی زاده شدنم از او یک فضیلت است.
أبومسلم گفت: به همراه حسن بصری و أنس بن مالک خارج شده تا به درب منزل ام سلمه رسیدیم، أنس جلوی در نشست و من با حسن بصری داخل منزل شدم. آنگاه از حسن بصری شنیدم که میگفت: سلام بر تو ای مادر، رحمت خداوند نصیب تو باد. ام سلمه
خدای عزّوجل: ولایت علی بن أبی طالب دژ من است، هر که وارد دژ من گردد از عذابم در امان است.
خدای جلّ جلاله: اگر مردم جملگی بر حب/ولایت علی اجماع می‌کردند، دوزخ را نمی‌آفریدم.
