آیات قرآن

‌امام باقر علیه‌السلام: آیه «یُدخِلُ مَن یَشاءُ فی رَحمَتِه»{هر که را خواهد به رحمت خویش در می‌آورد}(انسان/31) در ولایت علی بن ابی طالب علیه‌السلام نازل شده است.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روز شورا، احتجاج کرد و فرمود: شما را به خدا سوگند می‌دهم، آیا در جمع شما کسی غیر از من هست که: رسول خدا صلی الله علیه و آله به او گفته باشد:«بر در خانه بایست که فرشتگانی به دیدار من می‌آیند و به کسی اجازه ورود

‌امام باقر علیه‌السلام درباره معنای آیه «وَ مَن یَکْفُرْ بِالْایمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الاَخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ»{و هر کس در ایمان خود شک کند، قطعاً عملش تباه شده و در آخرت از زیانکاران است}(مائده/5) می‌فرماید: ایمان در بطن قرآن، علی بن ابی طالب است و هرکس منکر ولایت

ابوبصیر: به ‌امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: «وُدّ» در آیه «إنَّ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمانُ وُدًّا»{کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خداوندِ رحمان، محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد}(مریم/96) به چه معنی است؟ فرمود: ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام همین «ودّ» است که خداوند

امام باقر علیه السلام درباره آیه: «فَاصْبِر عَلی ما یَقولون»{در برابر آنچه می گویند شکیبا باش}(طه/130) فرمود: منظور، نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام توسط آن‌هاست.

محمد بن مسلم: نزد ‌امام باقر علیه‌السلام در دو صف نشسته بودیم و آن حضرت بر روی تخت نشسته و گهرهایی از حدیث برای ما روایت می‌فرمود و ما نیز بسیار مسرور از شنیدن این همه حدیث گهربار بودیم، گویی در بهشت سیر می‌کردیم. خدمتکار ایشان وارد شد و عرض

از ‌امام صادق علیه‌السلام، این دعا برای پس از نماز عید غدیر آمده است: پروردگارا، ما دعوت هشداردهنده و برحذر دارنده‌ات، یعنی بنده و فرستاده‌ات محمد صلی الله علیه و آله را درباره علی بن ابی طالب اجابت کردیم، همان که نعمت را بر او ارزانی داشتی و او را

‌امام باقر و ‌امام صادق علیهماالسلام درباره آیه «إنَّ الَّذینَ کَفَروا یُنادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أنْفُسَکُمْ إذْ تُدْعَوْنَ إلَی الْإیمانِ فَتَکْفُرونَ»{کسانی را که کافر شدند روز قیامت صدا می‌زنند که عداوت و خشم خداوند نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بیشتر است، چرا

‌امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله در پایان نماز خود دست‌ها را بلند کرد و به گونه‌ای که مردم بشنوند، در حق امیرالمؤمنین علیه‌السلام دعا فرمود و گفت: خداوندا، محبّت علی را در دل مؤمنان و هیبت و عظمت او را در دل منافقین جای بده!